ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ: «Θέσαμε νέα πρότυπα διαπαιδαγώγησης στους παιδικούς σταθμούς…»

Θεωρεί τον παιδικό σταθμό ως το πρώτο, οργανωμένο, σχολικό περιβάλλον, που απαντά στην ανάγκη του παιδιού για εξέλιξη, έκφραση και μάθηση. Βάζει στόχο να κάνει τους παιδικούς σταθμούς των Άνω Λιοσίων πρότυπο και δημιουργεί ένα ασφαλές και πλούσιο, σε ερεθίσματα περιβάλλον, μέσα στο οποίο οι μικροί πρωταγωνιστές έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Ο πρόεδρος του νομικού προσώπου των παιδικών σταθμών Άνω Λιοσίων Κώστας Παπαιωάννου μιλά στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ για τα προβλήματα και τις δράσεις των σταθμών, υπεραμύνεται των επιλογών του, εξηγεί γιατί είναι αποφασισμένος να μη λείψει τίποτα από τα παιδιά, απομυθοποιεί την πολιτική σχέση με τον πεθερό του και εκμυστηρεύεται πως, αν και δεν πιστεύει σε μαγικά ραβδάκια, έρχονται στιγμές που θέλει επίμονα να ικανοποιήσει το παιδί που κρύβεται μέσα του…

Συνέντευξη στη Μένη Πιρπινιά

Δύο χρόνια στο τιμόνι του νομικού προσώπου των παιδικών σταθμών Άνω Λιοσίων. Ήταν μια εύκολη ή δύσκολη διαδρομή;

Αναμφίβολα ήταν δύσκολα για όλους. Απλά εμείς που είμαστε νέοι άνθρωποι και έχουμε όραμα και όρεξη, το είδαμε και το βλέπουμε σαν μια πρόκληση. Ήταν δύσκολα με τις προσλήψεις και με διαδικαστικά θέματα, διότι λόγω Καλλικράτη χάθηκε στην αρχή πολύτιμος χρόνος ενώ και οι διαδικασίες έχουν γίνει περισσότερο γραφειοκρατικές, γεγονός που η κοινωνία δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν και να γίνουν νόμιμα και σωστά και εμείς, τουλάχιστον, ως διοίκηση του Δημήτρη Μπουραίμη, δεν κάνουμε αλχημείες, δεν έχουμε πελατειακές σχέσεις και αυτό φαντάζει παράξενο στον κόσμο.

Ποια ήταν τα προβλήματα που παραλάβατε και κληθήκατε να διαχειριστείτε;

Πολλά και δυσεπίλυτα. Και αν δεν ήταν πάνω από αυτά ο ίδιος ο δήμαρχος να βοηθήσει με την εμπειρία και την ικανότητά του, θα παρέμεναν ως προβλήματα. Για παράδειγμα, όταν αναλάβαμε στους παιδικούς σταθμούς, από την πρώτη μέρα υπήρξε πρόβλημα με το προσωπικό. Η προηγούμενη διοίκηση είχε κάνει μια ανάληψη δαπάνης χωρίς νομότυπα συστατικά, ένα πολιτικό παιχνίδι θα λέγαμε, με συμβάσεις που έληγαν το Δεκέμβριο. Την 1η Ιανουαρίου 2011 που αναλάβαμε, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ένα μεγάλο πρόβλημα με συμβάσεις που είχαν λήξει. Αρχικά το λύσαμε με δίμηνες συμβάσεις, μετά προχωρήσαμε μέσω διαδικασίας ΑΣΕΠ που είχε πάρει προέγκριση από την προηγούμενη χρονιά και ύστερα προχώρησε το θέμα κανονικά. Αλλά μέχρι να μπει το νερό στο αυλάκι, υπήρξε θέμα.

Άλλα προβλήματα;

Μεγάλα χρέη στο ΙΚΑ, για τα οποία κάναμε ρύθμιση και τα αποπληρώνουμε κανονικά, με τη βοήθεια του δήμου. Μου δίνετε δε, την ευκαιρία να επισημάνω ότι σε διοικητικό επίπεδο έχει γίνει σπουδαία δουλειά και ας μην φαίνεται στον κόσμο. Όσον αφορά σε άλλα προβλήματα, οι κτιριακές εγκαταστάσεις χρειάζονταν επισκευές και επιδιορθώσεις που δεν είχαν γίνει ποτέ. Μέσα σε μια τέτοια οικονομική κρίση εμείς καταφέραμε και βάψαμε όλους τους παιδικούς σταθμούς, βάλαμε γκαζόν, καταστήσαμε ασφαλέστερους τους χώρους, εξοπλίσαμε καλύτερα τα μαγειρεία. Τα παιδιά βρίσκονται σε ένα χαρούμενο περιβάλλον και παίζουν με ασφάλεια. Υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από αυτό; Άλλοι δήμοι, υπάρχουν μέρες που δεν μπορούν να δώσουν ούτε κανονικό πρωινό στα παιδιά.

Ποιος ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποφασίσατε να διοικήσετε ένα τόσο μεγάλο και ευαίσθητο νομικό πρόσωπο;

Στάθηκα τυχερός στην αρχή, διότι παρέλαβα τα ηνία από τον πεθερό μου, ο οποίος μου προσέφερε σημαντική βοήθεια. Ήταν δίπλα μου και με βοήθησε με την εμπειρία που και εκείνος είχε αποκτήσει. Για μένα κίνητρο και τρόπος διοίκησης αποτέλεσε ένα πράγμα: ήθελα να κάνω τα πάντα για τα παιδιά. Έχω μεγαλώσει δύσκολα και ήθελα να είμαι παρών σε όλα τα προβλήματα τους. Να μην τα αφήσω να εξελιχθούν. Να τα προλαβαίνω.

Ποιες ήταν οι προτεραιότητες που βάλατε από την αρχή;

Ήθελα να υπάρχει ενιαία και σωστή διαπαιδαγώγηση στα παιδιά. Σημαντικό, εξάλλου, ήταν το γεγονός ότι υπάρχουν καλοί παιδαγωγοί και εργαζόμενοι στο νομικό πρόσωπο και δεν αντιμετώπισα προβλήματα. Έχω αυτιά πρόθυμα να ακούσουν, δεν με τρομάζει το διαφορετικό και επιπλέον, αρκετές φορές, θέλω επίμονα να ικανοποιήσω το παιδί που κρύβεται μέσα μου. Οπότε δέχομαι οποιαδήποτε δράση θα μπορούσε να τους ωφελήσει. Πάντα σκέφτομαι τι θα ήθελα να έχει το δικό μου παιδί ή τι θα ήθελα να είχα εγώ σαν παιδί και ενεργώ με βάση αυτό. Μπορεί κάποιες φορές να γίνομαι υπερβολικός αλλά πάντα το κάνω με γνώμονα το καλό.

Προφανώς, ωστόσο, υπήρξε και η μαγιά. Υπήρξαν, δηλαδή, δράσεις που εξελίσσονταν και στο παρελθόν στους παιδικούς σταθμούς…

Ασφαλώς, οι παιδαγωγοί είχαν πάντα τις δικές τους δράσεις. Εκείνο που θέλησα όμως να κάνω εγώ, ήταν να αναδείξω το έργο τους και το πόσο σημαντικό ήταν. Είναι μεγάλη η ευθύνη τους. Από την άλλη, δεν διστάσαμε να προχωρήσουμε σε κάποιες τομές. Στη διατροφή, για παράδειγμα. Κάθε διοίκηση νοιαζόταν για την ποιότητα του φαγητού των παιδιών, εμείς όμως βάλαμε διατροφολόγο. Και δεν το κάναμε για επικοινωνιακούς λόγους αλλά για λόγους ουσίας και ποιότητας διατροφής των παιδιών.

Δεν σας φόβισε το γεγονός ότι έπρεπε να ασχοληθείτε μόνο με παιδιά;

Όχι, το αντίθετο. Εξάλλου, είναι και μια πρόκληση για να δω πόσο καλός πατέρας μπορώ να γίνω…

Θα θέλατε να αναφερθούμε λίγο στις καινοτομίες που έφερε η δική σας διοίκηση;

Το πρώτο που ήθελα να κάνω ήταν μια κατανομή στο προσωπικό τέτοια που, σε οποιαδήποτε εμπλοκή, να μην δημιουργούνταν πρόβλημα σε κανένα σταθμό. Υπήρχαν σταθμοί που δεν είχαν μόνιμο ή αορίστου χρόνου προσωπικό και δυνητικά θα μπορούσε να δημιουργηθεί πρόβλημα. Μαζέψαμε το προσωπικό, διότι κάποιοι είχαν μετατεθεί σε άλλες υπηρεσίες αλλά πληρώνονταν από το νομικό πρόσωπο. Ευτυχώς σε αυτό, υπήρξε απόλυτη στήριξη από το δήμαρχο, ο οποίος δεν επέτρεψε να συνεχιστεί η πελατειακή κατάσταση που προϋπήρχε. Με σεβασμό στα προσωπικά προβλήματα του καθενός, όλοι επέστρεψαν στις θέσεις τους. Μετά ήταν η εφαρμογή του ενιαίου διαιτολογίου. Αλλά το σημαντικότερο για μένα ήταν ότι θέσαμε νέα πρότυπα διαπαιδαγώγησης…

Όπως;

Λειτουργήσαμε ομαδικά και, κυρίως, καταστήσαμε πρωταγωνιστές τα παιδιά. Θελήσαμε να αλλάξει η ψυχολογία τους, να εξωτερικεύσουν τις ικανότητες και τα συναισθήματά τους.

Άλλες δράσεις που έχετε κάνει;

Προχωρήσαμε σε προγράμματα ανακύκλωσης, φυσικής αγωγής και κινησιοθεραπείας, κάναμε δωρεάν ασφάλειες στα παιδιά και καθιερώσαμε κάποιες εκδρομές. Πέρυσι πήγαμε για πρώτη φορά, τα παιδιά των τελευταίων τάξεων, εκδρομή στο Αττικό Πάρκο, φέτος θα τα πάμε όλα. Επίσης, ξεκινήσαμε ομάδες γονέων στους παιδικούς σταθμούς με ψυχολόγο και παράλληλα προχωρήσαμε σε θεατρικό παιχνίδι, μέσα από το οποίο τα παιδιά βγάζουν τις ευαισθησίες και τις ιδιαιτερότητές τους. Επιτρέψτε μου να πω, ότι είναι δράσεις που οι γονείς χρειάζονται, αναγκάζονται να τις πληρώνουν αδρά και εμείς τις προσφέρουμε δωρεάν. Επιπλέον, φέτος πήγαμε τα παιδιά να παρακολουθήσουν θεατρική παράσταση.

Ξένισαν τους γονείς αυτές οι αλλαγές;

Δεν έχουν διαμαρτυρηθεί ιδιαίτερα. Λογικό είναι να υπάρχουν αντιδράσεις, σε κάποια καινούρια πράγματα. Για παράδειγμα στο διατροφολόγιο. Χρειάστηκε να συζητήσουμε με τους γονείς γιατί, για παράδειγμα, πολλοί αντιδρούσαν για το γεγονός ότι μέσα σε αυτό υπήρξε σουβλάκι Εμείς, λοιπόν, τους εξηγήσαμε ότι δεν κάναμε δίαιτα στα παιδιά αλλά μια ισορροπημένη διατροφή. Από εκεί και πέρα, όμως, υπερτερεί η ικανοποίησή τους και αυτό το εισπράττουμε.

Κάθε χρόνο συνεργάζεστε με διαφορετικό διατροφολόγο;

Ναι και είναι από την περιοχή.

Είναι θετικό, που δίνετε την ευκαιρία σε ανθρώπους από την περιοχή να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και, βέβαια, να έχουν δουλειά…

Ναι, έτσι πρέπει να γίνεται. Και το κάνουμε γενικά. Και για τις ασφάλειες των παιδιών, φέτος πήγαμε σε άλλο ασφαλιστικό γραφείο, πάλι από την περιοχή. Να δίνεται σε όλους η ευκαιρία να προσφέρουν και εμείς να κερδίζουμε όλο και περισσότερα προς όφελος των παιδιών.

Με ποια λογική, κύριε Παπαιωάννου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αποφασίσατε να προβείτε και σε άλλες παροχές; Θα μπορούσατε να μείνετε σε ότι υπήρχε ήδη…

Η απόφαση που πήραμε από την πρώτη στιγμή και από κοινού με το δήμαρχο Δημήτρη Μπουραίμη ήταν να μη λείψει τίποτα από τα παιδιά. Πολλώ δε μάλλον, τώρα που οι οικογένειες βάλλονται. Τώρα είναι που πρέπει, εφόσον μπορούμε και όπου μπορούμε, να δώσουμε κάτι επιπλέον. Τι δηλαδή, να κάνουμε οικονομία σε βάρος των παιδιών; Αδιανόητο. Να κόψουμε από εμάς, ναι. Να νοικοκυρέψουμε την κατάσταση, ναι. Να μαζέψουμε δικά μας έξοδα, ναι. Να περιοριστούμε εμείς, ναι. Ποτέ σε ότι αφορά στα παιδιά.

Άρα να υποθέσω ότι δεν τέθηκε ποτέ για εσάς το δίλημμα, να μειώσετε προσωπικό ή την παροχή υπηρεσιών, όπως τέθηκε για άλλους σταθμούς της Αττικής;

Όχι, καθόλου. Ωστόσο, αυτό που δεν γνωρίζει ο κόσμος, είναι πως δίνουμε αγώνα καθημερινά ακόμα και για να φτάσει ο προμηθευτής την μπανάνα στον παιδικό σταθμό. Υπογράφουμε εντάλματα, έχουμε ευθύνη, καλούμαστε να διαχειριστούμε καθημερινά προβλήματα. Αλλά προσωπικά είμαι τυχερός γιατί έχω καλούς συνεργάτες.

Έχετε προβεί αυτά τα δύο χρόνια σε φιλανθρωπικές δράσεις με επίκεντρο τα παιδιά. Να ρωτήσω γιατί;

Διότι πιστεύω ότι, εφόσον εμείς σαν διοίκηση είμαστε κοντά στα παιδιά, πρέπει να σκεφτόμαστε να προσφέρουμε και σε άλλα παιδιά που έχουν ανάγκη. Έτσι αναδεικνύεται και η ευαισθησία των δικών μας παιδιών, τα οποία σας διαβεβαιώνω το χαίρονται πολύ. Εκείνο, όμως, που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι η εξαιρετική αντιμετώπιση που έχουν οι γονείς, κάτι που είχατε και εσείς τη δυνατότητα να το διαπιστώσετε στο Λύρειο ίδρυμα, όπου προσφέραμε τρόφιμα, παιχνίδια και φάρμακα.

Κάποιος, όμως, θα μπορούσατε να σας ρωτήσει γιατί δεν κάνετε κάτι επιπλέον για τα παιδιά της περιοχής. Και εδώ υπάρχει κόσμος που έχει ανάγκη…

Κατ΄ αρχήν, κα Πιρπινιά, κάνουμε τα πάντα για τα παιδιά των παιδικών σταθμών. Από την άλλη, η κοινωνική υπηρεσία αλλά και η Κοινωφελής Επιχείρηση του δήμου είναι δίπλα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Υπάρχει περίπτωση να ζητήσει κάποιος βοήθεια από το δήμο και να μην την έχει; Καμία, σας διαβεβαιώνω. Επιπλέον, όσες μερίδες φαγητού περισσεύουν, επειδή καθημερινά κάποια από τα παιδιά τυγχάνει να είναι άρρωστα και να μην έρχονται, τις διανέμουμε σε άτομα και οικογένειες που έχουν ανάγκη. Αλλά από εκεί και πέρα, εφόσον μπορούμε και χωρίς να επιβαρύνουμε κανέναν – αυτό σας παρακαλώ, ότι δεν επιβαρύνουμε κανέναν δημότη, θέλω να το γράψετε – πρέπει να νοιαζόμαστε για όλα τα παιδιά του κόσμου. Να τους προσφέρουμε μια αγκαλιά, δίχως να σκεφτόμαστε ότι δεν είναι δικά μας.

Πόσο σημαντικό ήταν το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που εξασφάλισαν οι παιδικοί σταθμοί Άνω Λιοσίων;

Πολύ σημαντικό. Εξασφαλίσαμε ένα μεγάλο ποσό για τη μισθοδοσία και διάφορες δράσεις. Επιπλέον, πληρώσαμε προμηθευτές, κάναμε επισκευές στα κτίρια και γενικά καλύψαμε υποχρεώσεις των σταθμών. Βέβαια, οι ανάγκες είναι πολλές και το ποσό αυτό δεν θα έφτανε, σε καμία περίπτωση, αν δεν κάλυπτε ένα μεγάλο μέρος της μισθοδοσίας, ο δήμος. Διότι, μην γελιόμαστε, ότι γίνεται στους παιδικούς σταθμούς, γίνεται υπό την οικονομική ομπρέλα του δήμου. Τα τροφεία είναι πολύ χαμηλά και οι παροχές που έχουμε υψηλές. Ξέρετε, κα Πιρπινιά, για να πω εγώ, ως νομικό πρόσωπο, ότι στέκομαι στα πόδια μου, θα πρέπει οι κάθε γονέας να δίνει 400 ευρώ το μήνα. Ποιος όμως θα μπορέσει να τα δώσει; Γι΄ αυτό λέω ότι ο δήμος είναι ο βασικός αιμοδότης και χαίρομαι που διοικείται από ένα δήμαρχο, ο οποίος έχει ιδιαίτερη ευαισθησία και είναι πάντα δίπλα μας.

Αν δεν κάνω λάθος, το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι σε ισχύ από το 2007…

Όχι δεν κάνετε λάθος, είναι από τότε αλλά στο δήμο ήρθε πρώτη φορά το 2011. Προφανώς, η οικονομική ευφορία των προηγούμενων ετών δεν αποτέλεσε κίνητρο για τους προκατόχους μου να το εξασφαλίσουν. Όμως είναι κρίμα γιατί χάθηκαν κάποια χρήματα για το δήμο…

Μιλήσατε προηγουμένως για τη βοήθεια που είχατε από τον πεθερό σας Κωνσταντίνο Κοκκόρια και μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω πως εσείς οι δυο βρεθήκατε στις εκλογές σε αντίπαλα στρατόπεδα και αν αυτό σας δημιούργησε πρόβλημα…

Βρεθήκαμε σε αντίπαλα στρατόπεδα, γιατί είμαστε μια δημοκρατική οικογένεια. Ο καθένας έχει τη δική του πορεία και ο άλλος δεν προσπαθεί να αλλάξει αυτή την πορεία με το ζόρι. Ο πεθερός μου έχει τις αντιλήψεις του αλλά μία τον διέπει απόλυτα: δεν πουλάει ποτέ τους συνεργάτες του. Έπρεπε, λοιπόν, να δώσει τη μάχη του μέχρι τέλους, είτε την πίστευε, είτε όχι. Εγώ, από την άλλη, ήθελα έναν άλλο τρόπο διοίκησης, σαν αυτό που έχουμε τώρα. Δεν με εκφράζουν οι άνθρωποι που δίνουν διαταγές. Για παράδειγμα, ο δήμαρχος δεν μας επιβάλλει να κάνουμε κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε. Υπάρχει έλεγχος, αλλά είμαστε ελεύθεροι στις ιδέες μας. Ακόμα και όταν ζητά κάτι, θα ρωτήσει αν μπορούμε να το κάνουμε. Δεν επιβάλλει, αρνούμενος να σεβαστεί τη δική σου επιθυμία. Αυτό είναι που με εκφράζει. Ποτέ, πάντως, ο πεθερός μου δεν προσπάθησε να με πιέσει να κάνω κάτι διαφορετικό από ότι ήθελα, όπως και εγώ δεν θα τον πιέσω να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει. Δεν θέλω σας παρουσιάσω μια ιδανική εικόνα, ήταν μια κατάσταση δύσκολη και είχαμε τις συγκρούσεις μας. Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα με στηρίζει απόλυτα και είναι δίπλα μου.

Μιλήσατε νωρίτερα για εκδηλώσεις και αρπάζω την ευκαιρία να σας πω, ότι πράγματι κάνετε φαντασμαγορικές εκδηλώσεις. Πολλοί όμως σας καταλογίζουν ότι θα μπορούσατε να κάνετε κάτι πιο λιτό, ιδιαίτερα σε τέτοιες εποχές…

Δεν υπάρχει λόγος και θα σας πω γιατί. Αν εμείς κάναμε ξεχωριστή γιορτή σε κάθε σταθμό, το κόστος θα ήταν περισσότερο. Το κόστος, για παράδειγμα, στην καλοκαιρινή γιορτή στο δημοτικό στάδιο Φυλής ήταν το ίδιο με το να κάναμε ξεχωριστές γιορτές σε τρεις μόνο από τους έξι σταθμούς. Εγώ πιστεύω ότι ο κόσμος επικροτεί τέτοιες προσπάθειες, διότι είναι πρωταγωνιστές τα παιδιά, τα εγγόνια, τα ανίψια, τα γειτονόπουλά τους.

Στην πρώτη μας κουβέντα, όταν αναλάβατε, μου είχατε πει ότι στόχος είναι να γίνουν οι παιδικοί σταθμοί πρότυπο. Εξακολουθεί να αποτελεί στόχο;

Βέβαια και εξακολουθεί. Υπάρχουν πράγματα στις κτιριακές εγκαταστάσεις που απομένει να γίνουν. Πιστεύω ότι τον καινούριο χρόνο θα λειτουργήσει και ο σταθμός πάνω από την αστυνομία, για να εξυπηρετεί καλύτερα τους γονείς του κέντρου και των γύρω περιοχών. Από την άλλη, το μυαλό μας διαρκώς αναζητά νέες δράσεις και, να είστε σίγουρη, ότι θα τις διεκδικήσουμε και θα τις πραγματοποιήσουμε με αξιώσεις.

Άλλος στόχος, περισσότερο άμεσος;

Πολλοί. Αλλά θα τους δούμε έναν – έναν μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο που αλλάζει. Δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι, ούτε μαγικές συνταγές και τα προβλήματα που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν απίστευτα. Θα σας πω μόνο, ότι ο δήμος Άνω Λιοσίων ήταν ένα ναυάγιο, ένας βάλτος. Και απορώ με μερικούς που βγαίνουν και κάνουν αντιπολίτευση. Εγώ θα ντρεπόμουν, ειλικρινά. Εκπλήσσομαι δε, με την ανοχή και την αντοχή του Δημήτρη Μπουραίμη. Πολλά από αυτά που έχει καταφέρει αυτός ο δήμος και κάποιοι τα θεωρούν ως αυτονόητα, αποτελούν δικές του, προσωπικές επιτυχίες. Καθαρά. Το ότι δεν βγαίνει να περηφανευτεί και να το κάνει σημαία της επικοινωνίας του, δεν μειώνει το σημαντικό των έργων του. Αλλά πρέπει, κάποια στιγμή, να μάθει ο κόσμος τι παρέλαβε και τι κατάφερε να κάνει.

Προσωπικοί στόχοι;

Να είμαι καλά και να έχει υγεία η οικογένειά μου. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Αν είσαι καλά, έχεις ένα σπίτι και μια οικογένεια να σε περιμένει και να σε νοιάζεται, είσαι πλούσιος. Και δεν το λέω, εκ του ασφαλούς, γιατί δεν είμαι ιδιαίτερα άνετος οικονομικά αλλά έχω την επιχείρησή μου και τα βγάζω πέρα. Άλλο αν διαφωνώ με την γυναίκα μου, γιατί δεν μαζεύω τα χέρια μου καθόλου. Έχω περάσει δύσκολα και ίσως να αντιλαμβάνομαι περισσότερο την ανάγκη του άλλου…

Δεν ξέρω, λοιπόν, αν πρέπει να το αναφέρω αλλά έμαθα ότι πριν λίγες ημέρες προτιμήσατε αντί να βάλετε πετρέλαιο σπίτι σας, να βάλετε σε μια οικογένεια που δεν μπορούσε να αγοράσει…

Να μην το συζητήσουμε καθόλου, κα Πιρπινιά και να πάμε στην επόμενη ερώτηση…

Δεν έχω να κάνω άλλη ερώτηση, κύριε Παπαιωάννου, μόνο μια διαπίστωση. Πραγματικά, θα γίνετε καλός πατέρας. Κάτι το οποίο σας εύχομαι…

Μακάρι. Και σας ευχαριστώ πολύ…