Επεισόδια την πρώτη μέρα των εκδηλώσεων στα Άνω Λιόσια. Στα “χέρια” πιάστηκαν γονείς. Φωνές και διαμαρτυρίες

«Μαλλιά κουβάρια» έγιναν γονείς, παιδιά και μέλη της δημοτικής αρχής το πρώτο βράδυ των πολιτιστικών εκδηλώσεων στην κεντρική πλατεία των Άνω Λιοσίων. Ο βροχερός καιρός, η καθυστέρηση στους συλλόγους, η πλημμελής οργάνωση και, κυρίως, η πολιτική της διάκρισης που ακολουθούν κάποια μέλη της διοίκησης, αμαύρωσε την εικόνα της εκδήλωσης και έγινε σήμερα πρώτο θέμα συζήτησης στα Άνω Λιόσια.

Αφορμή του τσακωμού, που έφτασε μέχρι στο σημείο να πιαστούν γονείς “στα χέρια” ήταν οι καθυστερήσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα οι διοργανωτές να αποφασίσουν να περικόψουν το πρόγραμμα των συλλόγων. Η χορευτική ομάδα της καθηγήτριας χορού Σίσσυς Πιτέλη – που θα άνοιγε το νεανικό πρόγραμμα – περίμενε υπομονετικά να βγει στη σκηνή, με μια και πλέον ώρα καθυστέρηση.

Δέκα λεπτά μετά την έναρξη του σόου (είχε προγραμματιστεί να είναι 20λεπτο) το οποίο περιελάμβανε τους μοναδικούς DANCE FOR US και χορογραφία με φωτιές, η μουσική κλείνει, οι διοργανωτές ευχαριστούν τα παιδιά και τους ζητούν να κατέβουν από τη σκηνή για να ακολουθήσει το επόμενο σχήμα, που ήταν το χοροθέατρο ΑΜΥΝΑ.

Δασκάλα και παιδιά αντιδρούν, συνεχίζουν την παράσταση για ακόμα ένα πεντάλεπτο και ακολούθως ξεκινά ο… καυγάς. Στη σκηνή ανεβαίνει ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Γιώργος Μαυροειδής, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες, τραβά άγρια την κα Πιτέλη και προσπαθεί – αντί να κατευνάσει τα πνεύματα – να σταματήσει τους χορευτές ενώ την ίδια ώρα αρχίζουν να ανεβαίνουν στη σκηνή διαμαρτυρόμενοι και οι γονείς των παιδιών.

Το μεγάλο πανδαιμόνιο γίνεται όταν ταυτόχρονα ανεβαίνουν και οι γονείς των παιδιών του χοροθεάτρου ΑΜΥΝΑ και ξεκινούν να τσακώνονται οι γονείς μεταξύ τους και με υπαλλήλους του δήμου.

Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Τα παιδιά των DANCE FOR US να κλαίνε, να τα τραβούν από το μπράτσο για να κατέβουν από τη σκηνή, οι γονείς να απειλούν, να πιάνονται στα χέρια με άλλους γονείς και τα φώτα στη σκηνή να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Κάποιοι τους είπαν δε, ότι κόπηκε το ρεύμα και δε θα μπορέσουν να συνεχίσουν! Τελικά, μετά από 30 και πλέον λεπτά, οι DANCE FOR US κατεβαίνουν από τη σκηνή και το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά, αν και με αρκετή καθυστέρηση.

Όλα αυτά ήταν η αφορμή. Η πραγματική αιτία κρύβεται σε έναν ιδιότυπο «διαχωρισμό» που έχουν υιοθετήσει μέλη της διοίκησης, δημιουργώντας αδικημένους και ευχαριστημένους.

Η ομάδα των DANCE FOR US, την οποία κατακερμάτισε με την τακτική του – για λόγους καθαρά εκδίκησης και χωρίς να έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα- ο γενικός γραμματέας του δήμου Φυλής Αργύρης Αργυρόπουλος, μετά από αρκετά χρόνια σιωπής, ήθελε να δείξει ξανά στον κόσμο την εξαιρετική – κατά κοινή ομολογία – δουλειά που κάνει. Τα παιδιά επιθυμούσαν να χορέψουν, να εκτονωθούν, να «μιλήσουν» με την κίνησή τους. Αν είχαν συνεχίσει να λειτουργούν και να είχαν παρουσία κανονικά, όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν είχαν αντιμετωπίσει την εκδικητική και ακατανόητη στάση της διοίκησης του δήμου, είναι σίγουρο ότι κανένα από αυτά – ούτε η δασκάλα τους Σίσσυ Πιτέλη – θα διαμαρτυρόταν που χθες  περιέκοψαν το πρόγραμμα.

Από την άλλη πλευρά, το χοροθέατρο ΑΜΥΝΑ είναι, επίσης, στην παρούσα φάση, ένα αδικημένο χορευτικό σύνολο – πέρσι δε συμμετείχαν καν στις εκδηλώσεις και φέτος, μέχρι τελευταία στιγμή, δε γνώριζαν αν και πως θα συμμετέχουν. Και εδώ τα παιδιά θέλουν να δείξουν τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς και οι γονείς τους να τα καμαρώσουν. Εξάλλου, πολλά από αυτά είναι μικρά και η προχωρημένη ώρα που καθορίστηκε να χορέψουν, ήταν απαγορευτική για την ηλικία τους. Φυσικό ήταν η περαιτέρω καθυστέρηση και η πολύωρη αναμονή να επιφέρει νεύρα, αψιμαχίες και επεισόδια.

Ωστόσο, ούτε γονείς, ούτε παιδιά θα είχαν πρόβλημα να περικόψουν πρόγραμμα αν και το χοροθέατρο ΑΜΥΝΑ είχε τη θέση που του αρμόζει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Αν συμμετείχαν πιο συχνά στα δρώμενα και τα χαίρονταν οι γονείς τους. Και αν, επιπλέον, μέλη της διοίκησης δε φρόντιζαν – σύμφωνα με μαρτυρίες – να σπέρνουν πληροφορίες δεξιά και αριστερά για το πόσες “απαιτήσεις” έχουν ο χορογράφοι Βίνα Ασίκη και Ορέστης Δημητρίου.

Είναι κανόνας – και απορούμε πως δεν καταλαβαίνουν ότι εισπράττουν τα επίχειρα – πως όπου υπάρχει δράση (πόσο μάλλον αρνητική) θα υπάρχει και αντίδραση…