Στο ίδιο έργο θεατές… της Μένης Πιρπινιά

Ο ξαφνικός θάνατος της ΕΡΤ μου θυμίζει τον ξαφνικό θάνατο του δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού ΞΕΝΙΟΣ. Ίδια εικόνα. Ίδιες δικαιολογίες. Ίδια αποτελέσματα. Όμοια και η αντίδραση των πολιτών – κατοίκων του δήμου Φυλής στην δεύτερη περίπτωση – οι οποίοι «στριμώχνονται» στο facebook για το ποιος θα πετάξει πρώτος την πέτρα στους «βολεμένους», τους «διεφθαρμένους», τους «καλοπληρωμένους»…

Η πρώτη αυτόματη κίνηση όταν άκουσα τις δικαιολογίες του κυβερνητικού εκπροσώπου για το λουκέτο στην ΕΡΤ, ήταν να κλείσω τα αυτιά μου. Ήταν σαν να άκουγα – πέντε χρόνια πριν – με παρόμοιες εκφράσεις να μιλούν οι πρώτοι υπαίτιοι για το κλείσιμο του ΞΕΝΙΟΥ.

Ο κ. Κεδίκογλου έκανε λόγο για «χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης, για καθεστώς αδιαφάνειας στη διαχείριση της, προνομίων για εργαζομένους, τεράστιων ποσών σε εξωτερικές παραγωγές και πολλά άλλα».

Ομοίως, στην περίπτωση του ΞΕΝΙΟΥ, μιλούσαν για «ξέπλυμα πλυντηρίου, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, ακριβοπληρωμένους εργαζομένους, καταχρήσεις, αδιαφάνεια» κ.λ.π.

Πράγματι και στην ΕΡΤ και στον ΞΕΝΙΟ υπήρχαν όλα αυτά. Και άλλα τόσα. Και αν σας ευχαριστεί, προσθέστε και άλλα τόσα. Μόνο που, για όλα αυτά και για άλλα τόσα που «χαιδεύουν» τα αυτιά όσων αρέσκονται να ρίχνουν το ανάθεμα, φταίνε οι διοικούντες.

Η ΕΡΤ δεν διοικούνταν από τους εργαζόμενους αλλά από την κυβέρνηση, που διόριζε προέδρους και διευθυντές. Εκείνοι ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ για την κατασπατάληση και τον πακτωλό χρημάτων στα «δικά τους παιδιά».

Ο ΞΕΝΙΟΣ δεν διοικούνταν από τους εργαζόμενους αλλά από το δήμο, που διόριζε προέδρους και διευθυντές. Εκείνοι ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ για την κατασπατάληση και τον πακτωλό χρημάτων στα «δικά τους παιδιά».

Τα αίσχη στην ΕΡΤ, τα ήξεραν οι εργαζόμενοι και τα φώναζαν. Τα αίσχη στον ΞΕΝΙΟ, τα ήξεραν οι εργαζόμενοι και τα φώναζαν. Υπήρχαν, άραγε, αυτιά πρόθυμα να ακούσουν; Όχι. Ούτε πριν, ούτε μετά. Γιατί τους βόλευε να ρίχνουν την ευθύνη σε αυτούς. Και γιατί, όπως λέει ο σοφός λαός μας, «κόρακας, κοράκου μάτι δε βγάζει…»

Όσο για εκείνους που καταφέρονται εναντίον των εργαζομένων στην ΕΡΤ ή που ευχαριστήθηκαν γιατί ο ΞΕΝΙΟΣ έκλεισε και οι εργαζόμενοι “καλά να πάθουν” που έχασαν τις δουλειές τους, ένα μόνο έχω να πω: τους λυπάμαι.

Διότι αγνοούν το πιο βασικό: ότι αυτή είναι η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Ο ένας εργαζόμενος αντιμέτωπος με τον άλλο. Η μια κοινωνική ομάδα, αντιμέτωπη με την άλλη. Θα έρθει ο καιρός, όμως, που κάποιος θα στραφεί εναντίον και σε εκείνους.

Αλλά τους λυπάμαι γιατί αγνοούν και το, ακόμα, πιο βασικό: ότι πλέον κανείς και πουθενά δεν μπορεί να είναι ασφαλής. Και ότι, αργά ή γρήγορα, το κουδούνι θα χτυπήσει, με κάποιο τρόπο, και στα δικά τους σπίτια…