Αναζητείται… κοινωνική πολιτική στο δήμο Φυλής

Με τη φράση ότι ο δήμος Φυλής δίνει βαρύτητα στο κοινωνικό έργο ο δήμαρχος Χρήστος Παππούς περιέκλεισε ενάμιση χρόνο θητείας της διοίκησης του στην κοινωνική πολιτική. Μια πολιτική με αναντίστοιχο περιεχόμενο λόγων και έργων, αφού έχει να επιδείξει μόνο αστοχίες και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.

Ένα κοινωνικό παντοπωλείο που δημιούργησε αλλά δεν στήριξε ποτέ, πολιτική διανομής που βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στα ευρωπαϊκά προγράμματα και στα προγράμματα της περιφέρειας και, βέβαια, τη διάλυση του μεγαλύτερου, ίσως, έργου της διοίκησης του, του Κοινωνικού Μαγειρείου της ΚΕΔΗΦ έχει να επιδείξει, μέχρι στιγμής, η πολυδιαφημιζόμενη κοινωνική πολιτική της διοίκησης του δήμου Φυλής. Και παρά το γεγονός ότι τα έργα δεν συνάδουν με τις πράξεις, σε κάθε του δημόσια τοποθέτηση, ο δήμαρχος Φυλής εξακολουθεί να αναφέρεται με ένταση σε αυτήν την πολιτική. Ακόμα και η αποπομπή του πιστού του συνεργάτη Γκίκα Χειλαδάκη από την ΚΕΔΗΦ έγινε στο όνομα του “κοινωνικού προφίλ που πρέπει να ενισχυθεί” και ας είχε φόντο τους δεκάδες εργαζόμενους και ωφελούμενους των προγραμμάτων της επιχείρησης που βρέθηκαν ξαφνικά στον “αέρα”.

Καμία επικοινωνιακή προσπάθεια, ωστόσο, δεν είναι ικανή να υποκαταστήσει την αμείλικτη πραγματικότητα: η κοινωνική υπηρεσία διανέμει τρόφιμα μόνο μέσω του ευρωπαϊκού επισιτιστικού προγράμματος ΤΕΒΑ (ακόμα και τα φρούτα που δόθηκαν στα σχολεία ήταν από αυτό το πρόγραμμα)  και τα ράφια του Κοινωνικού Παντοπωλείου περιμένουν ακόμα να γεμίσουν με τα 500 χιλιάδες ευρώ που είχε υποσχεθεί η διοίκηση του δήμου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και φέτος τα Χριστούγεννα – υπό το βάρος της έλλειψης του Κοινωνικού Μαγειρείου και της ΚΕΔΗΦ – δόθηκαν μόνο 60 ευρώ ανά άτομο σε περίπου 700 οικογένειες εγγεγραμμένες στην Κοινωνική Υπηρεσία του δήμου και καθόλου τρόφιμα ή άλλα είδη. Και το περασμένο Πάσχα, άλλωστε, τα μόνα τρόφιμα που μοιράστηκαν (όχι στα γραφεία της Κοινωνικής υπηρεσίας αλλά στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου) ήταν αυτά που είχε συγκεντρώσει η “Ορθοπεταλιά αγάπης” του Άγγελου Σκαμαντζούρα ενώ δεν είχαν δοθεί καθόλου χρήματα ως βοήθημα στους δικαιούχους.

Υπό το πρίσμα αυτό, είναι συνεπώς απολύτως κατανοητό ότι η κοινωνική πολιτική που ευαγγελίζεται ως κορωνίδα της η διοίκηση του Χρήστου Παππού έχει ακόμα μακρύ δρόμο να διανύσει μέχρι να αποδειχθεί ότι δεν πρόκειται απλώς για επικοινωνιακό τέχνασμα ή, ακόμα χειρότερα, για γράμμα κενό…