Εκλογές; Ναι! Το 2016… Άρθρο της Κατερίνας Καβέτσου

Της Κατερίνας Καβέτσου*

Μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και ρευστό περιβάλλον, όπου η πραγματικότητα αναιρεί την επιθυμία, η οικονομία είναι εκείνη η δύναμη που παρασύρει τις εξελίξεις σε βάρος, δυστυχώς, της πολιτικής, η οποία ακολουθεί τα δρώμενα.

Σε αυτή την, ήδη, διαμορφωμένη και δυσάρεστη για όλους μας κατάσταση, τα αποτελέσματα της οποίας τα ζούμε εδώ και τέσσερα χρόνια, καλούμεθα για μια ακόμη φορά να υπερβούμε τον «κακό» μας εαυτό και να συμφωνήσουμε σε ορισμένα βασικά θέματα , όπως είναι η ομαλότητα του πολιτικού βίου , προκειμένου να μην προκληθούν αναταράξεις που θα επηρεάσουν αρνητικά τη σχεδιαζόμενη έξοδο από το Μνημόνιο , την απομάκρυνση του ΔΝΤ και τη διαχείριση του χρέους.

Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ότι υπάρχει έστω και ένας, που να διαφωνεί με τα παραπάνω. Ωστόσο η ζωή – και εν προκειμένω η πολιτική ζωή – είναι εκείνη που επιφυλλάσει συνεχώς ανατροπές και δικαιώνει το «ποτέ μη λες ποτέ».

Έτσι βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο να διαφωνούμε σε ότι συμφωνούμε, αφήνοντας στην άκρη το συμφέρον της χώρας και του λαού. Ένα από αυτά αγγίζει και το θέμα της εκλογές Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η έξοδος της χώρας απο το Μνημόνιο, πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης μετά μάλιστα και τη ψήφο εμπιστοσύνης που απέσπασε από τη Βουλή, απαιτεί έναν «αγώνα δρόμου», προκειμένου να προλάβει ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, με αφορμή την Προεδρική εκλογή.

Είναι, αλήθεια όμως, τόσο σημαντικό να θέλει να αποφύγει τις εκλογές, έχοντας σαν «πρόσχημα» την οικονομική σταθερότητα της χώρας; ‘Η μήπως δεν είναι πρόσχημα; Μήπως είναι πραγματικότητα και ανάγκη ταυτόχρονα;

Ας δούμε τα γεγονότα ψυχρά.

Έξοδος από το Μνημόνιο και απομάκρυνση του ΔΝΤ σημαίνει ότι οι δανειακές ανάγκες της χώρας θα πρέπει να καλυφθούν από τις αγορές. Αγορές οι οποίες αρνήθηκαν να μας δανείσουν πριν τέσσερα χρόνια και μας έσπρωξαν στην τρόικα και την επιτήρηση.

Η κυβέρνηση, έχει σιγουρέψει, ότι μπορεί να δανειστεί με χαμηλό επιτόκιο από τις αγορές, διαθέτοντας κρατικά ομόλογα. Στην διεθνή οικονομία, τα κρατικά ομόλογα ισοδυναμούν με de facto εξασφάλιση των δανειστών και χάνουν τη δυναμή τους, μόνο σε περιπτώσεις χρεοκοπίας.

Από το τελευταίο, η χώρα έχει απομακρυνθεί θυσιάζοντας – είναι η αλήθεια – τις αντοχές και τις ανοχές όλων μας. Πλην όμως, το αποτέλεσμα αυτών των θυσιών, βρίσκεται στο σημείο εξόδου από το Μνημόνιο και την απομάκρυνση της τρόικας ενώ η παράλληλη διαχείριση του χρέους με τη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει επιτευχθεί, δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος.

Απόδειξη οι φοροελαφρύνσεις – αργές αλλά σταθερές – οι προσπάθειες για περαιτέρω ανάπτυξη, η επιστροφή στους ενστόλους των περικοπών που υπέστησαν, οι μειώσεις των προσαυξήσεων στα πρόστιμα και η ενίσχυση της αγοράς κατοικίας μέσω της απαλλαγής από το πόθεν έσχες.

Συνεπώς, το μόνο που χρειάζεται η χώρα, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, είναι η πολιτική σταθερότητα προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε αναταραχή και ανασφάλεια στις αγορές, στις οποίες και θα απευθυνθούμε να μας δανείσουν.

Η άλλη επιλογή που διαμορφώνεται είναι, ηθελημένα, να ρίξουμε το καράβι στα βράχια και να βρεθούμε ξανά στο σημείο μηδέν, χωρίς δυνατότητα επανεκκίνησης.

Όμως δεν είναι και δεν πρέπει να είναι η μοναδική επιλογή. Δεν μπορούν και δεν πρέπει τα πολιτικά επιχειρήματα να αντιμετωπίζονται με το αφοπλιστικό αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνο μότο: «δεν με νοιάζει τίποτα. Εγώ θα τους τιμωρήσω».

Ασφαλώς, δεν μπορεί να απαιτήσει οποιοσδήποτε από μια κοινωνία να συμπεριφερθεί διαφορετικά από ότι η ίδια αισθάνεται, αλλά μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι, εφόσον συμφωνούμε στο τι πρέπει να γίνει , να καθίσουμε όλοι μαζί να δούμε και το πώς θα γίνει;

Οι πρωτοβουλίες μιας τέτοιας κίνησης ανήκουν σίγουρα στην κυβέρνηση όπως και στην αντιπολίτευση ανήκει η ευθύνη της ανταπόκρισης. Όμως η άρνηση στις σειρήνες της αποσταθεροποίησης είναι εκείνη η δίοδος που θα οδηγήσει τους εμπλεκομένους στο τραπέζι του διαλόγου…

*Η Κατερίνα Καβέτσου είναι δικηγόρος LLM και πολιτευτής της ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής