Τα δεδομένα… λίγο πριν την κάλπη. Άρθρο της Κατερίνας Καβέτσου

Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις με την επίσπευση των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, συνιστούν τακτικό ελιγμό της κυβέρνησης και αλλάζουν το σκηνικό στην πολιτική σκακιέρα, αφού η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ανακατεύει εκ βάθρων την τράπουλα.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι, τουλάχιστον μέχρι και τις 29 Δεκεμβρίου, οπότε είναι και η καταληκτική ημερομηνία για τη διενέργεια της τρίτης ψηφοφορίας, θα ζήσουμε τις ημέρες των εορτών μέσα σε μία διαρκώς κλιμακούμενη προεκλογική πραγματικότητα, που δε θα αφορά μόνο την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και την ίδια την προεκλογική διαδικασία.

Έτσι, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι το πολιτικό κλίμα φορτίζεται αρνητικά και για μία ακόμα φορά ο πολίτης βρίσκεται σε διασταυρούμενα πυρά.

Πριν, ωστόσο, φθάσουμε εδώ αξίζει να θυμηθούμε γεγονότα που πέρασαν πλέον πίσω από τις προθήκες αλλά αποτελούν αδιαμφισβήτητα δεδομένα στο δρόμο προς την κάλπη.

Τον τελευταίο καιρό, όλοι μας, έχουμε γίνει μάρτυρες σοβαρών καταγγελιών από την πλευρά της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και μη. Καταγγελιών που κάνουν λόγο για εξωνημένους βουλευτές, για βουλευτές που «εξαγοράστηκαν» για να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας για συμφέροντα που παίζουν πίσω από την πλάτη των πολιτών και της πολιτικής. Καταγγελίες που αφού διέγραψαν τον κύκλο της ανοησίας που τις χαρακτήριζε, κατέληξαν ως φθηνά πυροτεχνήματα να εξαφανισθούν. Καταγγελίες που υιοθετήθηκαν άκριτα από «σοβαρούς» ανθρώπους που διεκδικούν να κυβερνήσουν την χώρα, χωρίς καν να ψηλαφίσουν, αν σε αυτές εμπεριέχετο ίχνος αλήθειας.

Αυτό είναι το πρώτο δεδομένο.

Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο, ότι σε καταστάσεις περίπλοκης πολιτικής πραγματικότητας, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ακολουθούμε συνήθως τη φορά του δείκτη, αδυνατούμε να δούμε το βάθος μιας κατάστασης και αναπτύσσουμε, με χαρακτηριστική ευκολία εσωστρεφείς πρακτικές, οι οποίες μας βγάζουν προσωρινά από το αδιέξοδο αλλά δε μας βγάζουν από το πρόβλημα.

Το «Έθνος Ανάδελφον» του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη παίρνει σάρκα και οστά, όποτε είμαστε «στριμωγμένοι».

Καιρός όμως είναι να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.

Όπως οι υπόλοιπες οικονομίες του κόσμου, έτσι και η δική μας, πορεύεται μέσα στον αστερισμό της παγκοσμιοποίησης. Καλώς η κακώς, πρόκειται για χειροπιαστή πραγματικότητα που τη βιώνουμε, ιδιαίτερα σκληρά, τα τελευταία χρόνια. Τη βιώνουμε και τις τελευταίες ημέρες, με τις αγορές να δίνουν μηνύματα αποσταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας, λόγω του ασταθούς πολιτικού περιβάλλοντος.

Δυστυχώς, όμως, ο λαϊκισμός προσπερνάει την πραγματικότητα, πατάει στο θυμικό και υπόσχεται ό,τι ψηφοθηρικά θα τον ενισχύσει.

Γιατί, δυστυχώς, δεν έχει βρεθεί δανειστής που να μη θέλει τα λεφτά του πίσω. Γιατί, δυστυχώς, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι μας έχουν δανείσει χώρες που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εμάς ή με χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα.

Αντί λοιπόν να πράξουμε ότι είναι δυνατό, για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση και να αναλάβουμε τις τύχες μας, στο βαθμό του εφικτού, ξαπλώνουμε μόνοι μας στο κρεβάτι του Προκρούστη και τον καλούμε να μας δώσει λύση. Μοιάζουμε σαν να επιθυμούμε το χειρότερο από τα χειρότερα.

Αντί να υπάρξει κοινή στάση και συναίνεση απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας, προσφέρουμε αγαστές υπηρεσίες σε όσους περιμένουν το στραβοπατημά μας.

Κανείς δεν λέει ότι είναι μια κατάσταση που πρέπει να διαιωνιστεί. Δυο όμως είναι οι δρόμοι που υπάρχουν. Εκείνος της πλήρους καταγγελίας και της ρήξης, οπότε αναλαμβάνουμε και το ανάλογο κόστος και εκείνος της αντίδρασης με ομοψυχία και συναίνεση. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Από την στιγμή που δανείζεσαι, έστω κι ένα ευρώ, οι ηρωικές φωνές και τα ανέξοδα αντριλίκια είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Αυτό είναι το δεύτερο δεδομένο.

Κατά τη διάρκεια των ευρωεκλογών, όχι λίγες φορές, παρατηρήθηκε το φαινόμενο, άνθρωποι που δήλωναν αριστεροί, άρα και κατά τεκμήριο προοδευτικοί, να προπηλακίζουν όσους εξέφραζαν αντίθετες απόψεις. Το ζητούμενο δεν είναι ποιες θέσεις ήταν οι σωστές αλλά η καθαρή απαξία στην αντίθετη άποψη, που σε τίποτα δεν απείχε από τους προπηλακισμούς, στους οποίους επιδίδονταν με ιδιαίτερο ζήλο τα μέλη της Χρυσής Αυγής.

Αυτό είναι το τρίτο δεδομένο.

Μπαίνουμε λοιπόν στην διαδικασία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας – με το ενδεχόμενο εθνικών εκλογών – έχοντας στο μυαλό μας ως προσλαμβάνουσες εικόνες, συσχετισμούς δυνάμεων, αριθμούς, πρόσωπα, υποσχέσεις και δημοσκοπήσεις. Ίσως όμως, να μας διαφεύγει η κοινή συνισταμένη, όλων των μέχρι τώρα δημοσκοπήσεων. Ότι ο πολύς κόσμος, αφουγκραζόμενος το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δε θέλει εθνικές εκλογές αλλά εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Κι αυτός ο κόσμος είναι η σιωπηλή πλειοψηφία. Και γι αυτό το λόγο είναι σιωπηλή.

Αυτό είναι το τέταρτο και σημαντικότερο δεδομένο…

*Η Κατερίνα Καβέτσου είναι δικηγόρος LLM και πολιτευτής της ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής