ΦΩΤΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Στο Μουσικό σχολείο Ιλίου αξιοποιούμε όλες τις θετικές δυνάμεις…»

 Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα μουσικά σχολεία της Ελλάδας, με διεθνείς συμμετοχές και πανευρωπαϊκά βραβεία. Οι μαθητές του έχουν παίξει στις σημαντικότερες σκηνές της χώρας αλλά δεν επαναπαύονται: συνεχίζουν με την ίδια πίστη και ίδια δύναμη να χτίζουν σταθερά θεμέλια και γερές βάσεις. Ο διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Ιλίου Φώτης Μαρκόπουλος εκμυστηρεύεται το μότο του σχολείου και καταθέτει στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ όλα όσα το κάνουν να διακρίνεται και να ξεχωρίζει…

 

Συνέντευξη στην Άννα Χοχλάκη

 Πόσα μουσικά σχολεία υπάρχουν στη χώρα;

Σαράντα δυο, τα 4 στην Αττική: του Ιλίου, της Παλλήνης, του Αλίμου και του Πειραιά. Εμείς είμαστε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά σχολεία της Ελλάδας! Παίρνουμε παιδιά από το κέντρο της Αθήνας  μέχρι τους πρόποδες της Πάρνηθας. Καλύπτουμε το μεγαλύτερο πολεοδομικό χώρο και το μεγαλύτερο πληθυσμό της Αθήνας.

Έχετε βρει όμως έναν τρόπο αυτό το πληθυσμιακό και γεωγραφικό «χάος» να μην αποτελεί εμπόδιο…

Όχι, δεν είναι εμπόδιο. Στο Ίλιον καλύπτουμε περιοχές που αποτελούνται από μικρά και μεσαία οικονομικά στρώματα, παιδιά που προέρχονται από εργατικές συνοικίες και στα οποία δίνεται η δυνατότητα να μάθουν πολύ καλά τη μουσική σε όλες τις πτυχές και τις εκφάνσεις της. Διδάσκουμε ευρωπαϊκή, παραδοσιακή, κλασική σύγχρονη, βυζαντινή μουσική, διδάσκουμε όλα τα είδη. Συνεπώς το παιδί λαμβάνει μία μουσική παιδεία πολύπλευρη.

Έχοντας υπάρξει μάρτυρας σε κάποιες από τις εκδηλώσεις σας, κατάλαβα ότι αυτό που κυρίως διδάσκετε είναι πολιτισμός…

Η μουσική, κα Χοχλάκη, είναι συνυφασμένη με τον πολιτισμό. Από την αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν τη μουσική ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Ήταν βασικό μάθημα, όπως και η γυμναστική. Η μουσική ομορφαίνει την ψυχή του ανθρώπου, αναπλάθει τα συναισθήματα, δημιουργεί ανθρώπους ευαίσθητους απέναντι στους συνανθρώπους του. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Όπως είναι και ανάγκη να υπάρχουν μουσικά σχολεία στη χώρα μας, γιατί είναι τα μόνα που διδάσκουν οργανωμένα την παραδοσιακή μουσική. Η παραδοσιακή μουσική είναι ο θεμελιακός λίθος της εθνικής μας κληρονομιάς και συνείδησης. Αν ένας λαός χάσει την εθνική του συνείδηση – και σας το λέω με την καλή έννοια, όχι την εθνικιστική – θα χάσει και την ψυχή του, θα χαθεί μέσα σε αυτό το νέο διαπολιτισμικό γίγνεσθαι.

Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει και διαφοροποιεί το μουσικό σχολείο Ιλίου έναντι των υπολοίπων;

Κατ΄ αρχήν, ξεκινάμε από τη βάση ότι όλα τα μουσικά σχολεία προσφέρουν. Από εκεί και πέρα, το κάθε σχολείο με τις δυνατότητες, την οργάνωση και τους καθηγητές που διαθέτει, προσπαθεί για το καλύτερο. Έτσι και εμείς εδώ, προσπαθούμε να διοχετεύσουμε όλη την εμπειρία μας, ώστε το σχολείο άρτια οργανωμένο να μπορέσει να αποδώσει τα μέγιστα. Αξιοποιήσαμε και αξιοποιούμε όλες τις θετικές δυνάμεις και φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμαστε ένα από τα πιο ισχυρά και δυναμικά μουσικά σχολεία της χώρας.

Έχετε παρουσιάσει γνωστά έργα;

Σπουδαία έργα, θα σας έλεγα, στη Λυρική σκηνή και σε άλλες σκηνές της Αθήνας. Ένα από τα σπουδαιότερα ήταν η παρουσίαση του “Άξιον Εστί” του Μίκη Θεοδωράκη με παρτιτούρες που μας διέθεσε ο κ. Θεοδωράκης. Εκεί ενώθηκαν όλες οι δυνάμεις του σχολείου και παρουσιάσαμε το έργο με τεράστια επιτυχία. Επίσης οι χορωδίες μας έχουν πάρει πρώτα βραβεία σε πανευρωπαϊκά φεστιβάλ, τόσο η μεγάλη χορωδία του Λυκείου όσο και η χορωδία του γυμνασίου. Πέρυσι πήραμε το πρώτο βραβείο στη Νάπολι ενώ φέτος ήρθαμε πρώτοι στην Σερβία. Πέρυσι, μάλιστα, ήρθαμε πρώτοι σε όλα τα επίπεδα, σε διεθνές φεστιβάλ που έγινε στο Καρπενήσι. Φέτος, παρουσιάσαμε μια πολύ ωραία έκθεση με 7 παραδοσιακά συγκροτήματα και 12 με 15 χορευτικά συγκροτήματα με παραδοσιακές μουσικές από όλη την Ελλάδα. Έχουμε συνεργαστεί με τη Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως, έχουμε παρουσιάσει βυζαντινά έργα μας σε ναούς μαζί με τον Μητροπολίτη – τον οποίο με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια για το φωτεινό και ανοιχτό του πνεύμα – διότι υπήρχε η αντίληψη ότι δεν πρέπει να μπαίνουν τα όργανα μέσα στις εκκλησίες. Μαζί με τη Μητρόπολη οργανώσαμε και διαγωνισμούς τραγουδιού, δίνοντας τη δυνατότητα σε νέα παιδιά να εκφραστούν και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Τώρα ετοιμάζουμε Θεία Λειτουργία όπου τα παιδιά θα ψάλλουν.

Είναι μακρύς από ότι αντιλαμβάνομαι ο κατάλογος των δράσεων…

Πολύ! Φέτος θα παίξουν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε συνεργασία με ένα αμερικανικό Κολλέγιο. Επίσης, έχουμε παίξει με την κλασική ορχήστρα στο Μέγαρο Μουσικής, παρουσιάσαμε ένα μέρος του έργου μας  στην τηλεόραση στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου και συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις των δήμων που μαθητές στο σχολείο μας. Δυστυχώς, όμως οι δήμοι που μας καλούν είναι ελάχιστοι, οι δήμοι Ιλίου, Χαϊδαρίου και Μεταμόρφωσης. Παρά το γεγονός ότι εμείς διαθέτουμε ένα πολυποίκιλο μουσικό έμψυχο υλικό, προτιμούν κυρίως εμπορικά σχήματα.

Μπορείτε, δηλαδή, να καλύψετε και άλλους δήμους;

Φυσικά, είμαστε ανοιχτοί σε οποιοδήποτε αίτημα δημάρχου. Πρόσφατα πήγαμε στο δήμο Χαϊδαρίου με συγκρότημα με 22 ακορντεόν! Πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα.

Έχει ενδιαφέρον ότι αυτή η δουλειά προέρχεται από παιδιά που μπορεί να μην είχαν σχέση με τη μουσική, μέχρι που πέρασαν σε μουσικό σχολείο…

Βέβαια. Υπάρχει μία επιτροπή, καθορισμένη από το υπουργείο στην οποία προεδρεύει σχολικός σύμβουλος και εγώ ως υπεύθυνος του σχολείου για τα τεχνικοοικονομικά, η οποία εξετάζει τα παιδιά που έχουν κάνει αίτηση για το σχολείο, ανιχνεύοντας σε επίπεδα την ύπαρξη ή όχι ταλέντου. Δεν είναι προαπαιτούμενο να έχει κλίση στη μουσική. Να έχει ακουστικό αυτί, να μπορεί να πιάνει τους ρυθμούς και να τους αναπαράγει, να μπορεί να διακρίνει τις μελωδίες. Και, εν πάσει περιπτώσει, να φλέγεται η ψυχούλα του για τη μουσική. Γιατί μετά, αν δεν το ΄χει αυτό, είναι βάσανο να κάθεται τέσσερις ώρες παραπάνω την ημέρα. Γι αυτό λοιπόν ανιχνεύουμε δυνατότητες. Τα παιδιά μαθαίνουν τα δύο βασικά όργανα που είναι ο ταμπουράς και το πιάνο, συμμετέχουν σε χορωδίες, κάνουν ατομικά μαθήματα, ενώνονται σε σύνολα παραδοσιακής, κλασικής, μοντέρνας μουσικής, όλα τα είδη της μουσικής και δύο τρία σύνολα παραδοσιακά. Πλημμυρίζει το σχολείο με μουσική. Τα σχολεία, κα Χοχλάκη, δεν είναι αφηρημένες έννοιες και είναι λάθος να τα αντιμετωπίζουμε με μια μεταφυσική διάσταση. Τα φτιάχνουν οι άνθρωποι, οι ψυχές…

Έχει αυξηθεί η συμμετοχή των παιδιών στα μουσικά σχολεία, λόγω και των ριάλιτι που έχουν ανθήσει τα τελευταία χρόνια;

Μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι εδώ είμαστε μία όαση αντίστασης σε αυτή την μουσική – που επιβάλλουν διάφορα οικονομικά κέντρα – με ένα μοτίβο σε όλα τα τραγούδια, με ένα λίκνισμα του κορμιού δήθεν τσιφτετέλι, το οποίο είναι θνησιγενές. Όσο αντέξει ο τραγουδιστής τον ανεβάζει η εταιρία,  θα δείξει και το τραγουδάκι του, μετά χάνεται. Τα παιδιά που έρχονται εδώ καλλιεργούν και μαθαίνουν τη μουσική στην καθαρή της διάσταση. Όχι ότι ένα παιδί δε θα τραγουδήσει και τέτοια τραγούδια αλλά όσο μεγαλώνει ξέρει τι είναι η καλή μουσική, να ξεχωρίζει, να αγαπάει την παραδοσιακή μουσική, την κλασική μουσική, τα λαϊκά μας όργανα. Εμείς δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να κρίνουν, μάθουν, να διαλέγουν, να γνωρίζουν..

Η συμμετοχή των γονέων είναι ικανοποιητική;

Είναι παρόντες. Όταν, για παράδειγμα, τα παιδιά θα πρέπει εδώ να έρθουν Σαββατοκύριακα να κάνουν πρόβες, τα μεταφέρουν γονείς. Όταν μας καλούν σε διάφορους δήμους, πέρα από το αυτοκίνητο που θα βάλει το σχολείο, θα έρθουν μαζί με τα παιδιά τους. Δεν είναι μόνο γονείς, είναι και το κοινό μας. Συμμετέχουν και αυτοί ενεργά. «Ένας για όλους και όλοι για έναν» είναι το μότο του σχολείου μας. Για αυτό πιστεύω ότι έχει πάει τόσο καλά το σχολείο. Είμαστε ένα πολυπληθές σχολείο, ξεκινάμε με 480 παιδιά τον Σεπτέμβρη, στην πορεία υπάρχουν κάποιες διαρροές αλλά έχουμε την τύχη να έχουμε πολλούς μόνιμους καθηγητές και μουσικούς. Συνολικά είμαστε γύρω στους 120-130 καθηγητές, διαφόρων ειδικοτήτων. Υπάρχει καλή συνεργασία με την Περιφέρεια, όσον αφορά στη μετακίνηση των παιδιών, υπάρχει μεγάλη και δυνατή συνεργασία με το δήμο Ιλίου και το δήμαρχο Νίκο Ζενέτο. Είμαστε το μόνο μουσικό σχολείο που έχει ανελλιπώς σίτιση καθώς και πρόγραμμα, το οποίο εκπονείται από το δήμο Ιλίου μαζί με τη διεύθυνση. Πριν τρία χρόνια αντιμετωπίσαμε μια κρίση, ως προς τις συγκοινωνίες και ο δήμος Ιλίου ήταν ο μόνος σε όλη την Ελλάδα που διεξήγαγε διαγωνισμό εξασφαλίζοντας 7 λεωφορεία. Για να γίνει αυτό έπρεπε ο δήμος να αναγράψει το σχετικό κονδύλι και να πληρώνει κάθε μήνα κανονικά, όπως πληρώνει και για το συσσίτιο, μέχρι να έρθουν τα χρήματα από το κράτος. Αυτό γίνεται και με τις καθαρίστριες. Εμείς ως σχολικές επιτροπές πληρώνουμε κάθε μήνα τις καθαρίστριες και η κεντρική διοίκηση μπορεί να μας τα στείλει μετά από ένα χρόνο τα χρήματα. Αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ο δήμος να είναι παραγωγικός.

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που υπάρχουν;

Το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουν τα μουσικά σχολεία είναι η μετακίνηση των παιδιών άπαξ, με ένα νόμο που θα τον σεβαστούμε όλοι και δε θα αλλάζει με κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Να γίνει μια συγκεκριμένη επιλογή, γιατί στα θέματα παιδείας και υγείας πρέπει να υπάρχουν ενιαίες, κεντρικές φόρμες. Ένα άλλο θέμα είναι ότι δεν έχουμε όλους τους καθηγητές, κυρίως τους καθηγητές μουσικών οργάνων και δεν τους έχουμε στην ώρα μας. Φέτος έγινε μια καλή προσπάθεια και πήγαμε καλύτερα. Αλλά αν δεν έχω τον καθηγητή της λύρας και έρθει Δεκέμβρη ή Γενάρη, το παιδάκι που έχει επιλέξει την κρητική λύρα από το Σεπτέμβρη μέχρι το Δεκέμβρη το βάζω και παρακολουθεί κάποιο άλλο όργανο. Πώς αυτός ο μαθητής θα μπορέσει μέσα σε 2-3 μήνες να παρουσιάσει έργο;

Ποιο είναι το όραμά σας για το μουσικό σχολείο Ιλίου όπου βρεθήκατε διευθυντής τα τελευταία τέσσερα χρόνια;

Το πιο όμορφο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου επαγγελματικά, εκείνο που με έκανε πραγματικά να νιώσω ότι υπηρετώ κάτι το οποίο έχει μέλλον, είναι η διεύθυνση αυτού του σχολείου. Γι αυτό θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε καθηγητές και γονείς, γιατί το σπουδαίο έργο που παράγουμε είναι συλλογικό. Δεν είναι ατομικό. Αυτό το έργο μένει παρακαταθήκη, έτσι ώστε να συνεχίσει το σχολείο πιο ψηλά, κάτι που αποτελεί και το μεγάλο μου όραμα. Πάντα ψηλά, πάντα μπροστά. Και αυτό που λέω και στους μαθητές μου είναι να ακολουθούν τα όνειρά τους. Έχουν δικαίωμα να το κάνουν, όπως και να προσπαθούν διαρκώς γιατί στη ζωή υπάρχουν καλές και κακές στιγμές, όπως υπάρχει η μέρα και η νύχτα. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά της ζωής…