Όλα τα είχε η Μαριορή (πάρκο Τρίτση) το…. ηλεκτρικό αυτοκίνητο της έλειπε

Η είδηση πως ο Φορέας Διαχείρισης του Πάρκου Τρίτση προμηθεύτηκε ένα μικρό ηλεκτρικό αυτοκίνητο, για να κινείται με ταχύτητα και ευελιξία μέσα στην έκταση του πάρκου, θα μπορούσε να ήταν μια πραγματικά καλή είδηση. Το ίδιο καλή θα μπορούσε να ήταν η είδηση πως αυτό έγινε με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Αττικής. Θα μπορούσε, σε άλλες εποχές. Τότε που τα καμπανάκια που χτυπούσαν προέρχονταν από τα ποδήλατα των επισκεπτών του και όχι από την ανάγκη επιβίωσής του.

Ήταν Σεπτέμβριος του 2019 όταν, ύστερα από ένα δραματικό καλοκαίρι για την χλωρίδα και πανίδα του, ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης ανακοίνωνε ότι το πάρκο Τρίτση φεύγει από την αρμοδιότητα του Υπουργείου και περνά στα χέρια της περιφέρειας Αττικής.  Η Αυτοδιοίκηση πανηγύρισε, κυρίως διότι κανείς κεντρικός γραφειοκράτης ή οσφυοκάμπτης δε θα μπορούσε πλέον να παρεμβληθεί ανάμεσα στα μικροπολιτικά συμφέροντα και τις πραγματικές ανάγκες του πάρκου.

Ο πρώτος κραδασμός ήρθε όταν ο νέος περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης προχώρησε στη δημιουργία Φορέα Διαχείρισης, όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί του. Θα αρκούσε ίσως ένας γενικός διευθυντής ως σύνδεσμος με την Περιφέρεια και τα επιτελεία των δυο Δήμων στα όρια των οποίων βρίσκεται το Πάρκο για να προχωρήσουν τα φλέγοντα ζητήματά του. Ποιος άλλωστε, γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα και τις λύσεις τους, πέρα από τους τοπικούς παράγοντες που διανύουν καθημερινά – με τα πόδια – κάθε εκατοστό του;

Ακολούθησε και δεύτερος κραδασμός και τρίτος και τέταρτος και πέμπτος. Δεκατέσσερις μήνες μετά τους πανηγυρισμούς, οι κραδασμοί είναι περισσότεροι από τις ενέργειες των διαχειριστών του και οι συζητήσεις περισσότερες από τις αποφάσεις. Επιβεβαιώνοντας έτσι έναν από τους σημαντικούς πολιτικούς ηγέτες, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος έλεγε ότι «στον τόπο μας έχομε την συνήθεια να συζητούμε πολύ, για να μην παίρνομε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες».

Δεκατέσσερις μήνες μετά, τίποτε από όσα εξαγγέλθηκαν για την επίλυση των ουσιαστικών προβλημάτων του πάρκου, δεν έχει υλοποιηθεί, αλλά ούτε και αυτός ο Φορέας Διαχείρισης δείχνει ικανός να παρακάμψει τα πολιτικά προσκόμματα. Ακόμα και το βασικότερο πρόβλημα, η υδροδότησή του, μοιάζει να πνίγεται στις λιγοστές δυνατότητές του. Οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί που έχει ορίσει η Περιφέρεια ψάχνουν να βρουν νερό στις γεωτρήσεις του πάρκου, κλείνοντας τα αυτιά σε όσους – εκ πείρας – τους διαβεβαιώνουν ότι κάνουν κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό. Ίσως γιατί θεωρούν προφανώς πως είναι εκείνοι που θα ανακαλύψουν τον τροχό. Ή ίσως γιατί δε θέλουν κάτι άλλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, με το ζόρι σχεδόν προχώρησαν στην προγραμματική σύμβαση με τον Δήμο Ιλίου για την υδροδότηση του Πάρκου από το πηγάδι Πρέση, μια προσωρινή λύση που με αίσθημα ευθύνης και υψηλό πολιτικό ρίσκο τους έδωσε ο δήμαρχος Νίκος Ζενέτος.

Για αυτό και. δεκατέσσερις μήνες μετά, η προμήθεια ηλεκτρικού οχήματος στο πάρκο Τρίτση, με το βλέμμα στραμμένο «στην προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειες φιλικών προς το περιβάλλον» μοιάζει τουλάχιστον ατυχής. ‘Η καλύτερα μοιάζει με την Μαριορή της παροιμίας, της οποίας το μόνο που δεν έλειπε ήταν ασφαλώς ο φερετζές.