Σε κλίμα θλίψης και σεβασμού και με την παρουσία συγγενών, φίλων, κατοίκων των Αχαρνών και συντρόφων από το ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας έξω από το δημαρχείο Αχαρνών η τελετή αποχαιρετισμού του Βασίλη Τοπαλλιανίδη, ενός ανθρώπου που το όνομά του συνδέθηκε με αγώνες από όποιο πόστο κι αν βρισκόταν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εκλιπών δεν διαπραγματεύτηκε τα πιστεύω του και υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ ως το τέλος της ζωής του. Αγωνιστής γιατρός που επί σειρά ετών εκπροσώπησε το ΚΚΕ στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αχαρνών, υπερασπιζόμενος τις θέσεις του Κόμματος και τις ανάγκες του λαού της πόλης.
Πληροφορίες: 902.gr
Εκ μέρους του ΚΚΕ τον αποχαιρέτισε ο Γιώργος Τάτσης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Αττικής. Από την ΚΝΕ η Δημοφιλή Χαλκιώτη μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Εκ μέρους της οικογένειας ο γιος του Γιώργος, επίσης ο παιδικός του φίλος και κουμπάρος Δημήτρης Στριλάκος.
Γ. Τάτσης: «Αποχαιρετάμε ένα λαϊκό αγωνιστή, τον κομμουνιστή γιατρό»
Ο σ. Βασίλης κατέκτησε τον τίτλο του λαϊκού γιατρού γιατί όπως είχε ο ίδιος πει « δεν ξεχωρίζουμε την επιστημονική μας ιδιότητα από την πολιτική μας δράση. Τα βάζουμε σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσης. Ταυτόχρονα με την επιστήμη σου να παίρνεις και την πολιτική σου θέση, άλλωστε είναι καθήκον της επιστημονικής κοινότητας να παίρνει θέση.» Ναι και ο σ. ο Βασίλης είχε πάρει θέση. Δεν έμεινε μόνο στη μάχη για να θεραπεύσει τους ασθενείς του με όσα εργαλεία είχε στη διάθεσή του. Δεν έκατσε μόνο πάνω από τα ιατρικά βιβλία για να εξελίξει την επιστημονική του κατάρτιση. Αλλά αγωνίστηκε για να διατεθούν όλα τα επιστημονικά επιτεύγματα στην υπηρεσία του λαού και της υγείας του.
Δεν συμβιβαζόταν με τις υποστελεχωμένες υπηρεσίες υγείας που έβαζαν και συνεχίζουν να βάζουν το λαό στον κίνδυνο. Αντιπάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή την πολιτική που θεωρεί κόστος την υγεία του λαού, που οδηγεί στο ράβε – ξήλωνε και στο τέλος πάντα την πληρώνει ο λαός. Μέχρι και πριν λίγες μέρες επικοινωνούσε με το Κόμμα να το ενημερώσει για τις μετακινήσεις προσωπικού από το κέντρο υγείας Αχαρνών στο ογκολογικό νοσοκομείο, μας έλεγε τη γνώμη του για τις παρεμβάσεις που έπρεπε να κάνουμε.
Ο Βασίλης αγαπούσε τη ζωή γι’ αυτό το λόγο πάλεψε όσο μπορούσε και για τους ασθενείς του και για τον ίδιο. Λόγο και της επιστημονικής του ιδιότητας ο σ. Βασίλης γνώριζε από ένα σημείο και μετά πολύ καλά ότι τα περιθώρια στενεύουν. Ποτέ όμως δεν μας εξέφρασε τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του γύρω από αυτό το θέμα. Σαν έμπειρος αγωνιστής και κομμουνιστής μας έλεγε μόνο τα δεδομένα για την εξέλιξη της ασθένειάς του και για το σχεδιασμό που είχε, για να την αντιπαλέψει. Απεχθανόταν να τον λυπούνται και η αλήθεια είναι ότι δεν του ταίριαζε καθόλου. Για αυτό το λόγο καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας της υγείας του κάθε φορά που τον ρώταγες «πώς είναι;», αυτός απάνταγε μονότονα «μια χαρούλα». Είχε τέτοια αποθέματα ψυχής που ορισμένες φορές σε έκανε να νιώθεις ότι «έβγαζε τη γλώσσα του στο θάνατο»
Λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή μας ζήτησε να βρεθούμε από κοντά και να συζητήσουμε. Εμείς πιστέψαμε ότι ήρθε η ώρα να μας μιλήσει για την εξέλιξη της υγείας του και τους προβληματισμούς του πάνω σε αυτό το θέμα. Ομως μας διέψευσε. Μας μίλησε με ικανοποίηση για τη δράση του Κόμματος για τον πόλεμο που διεξάγεται στην Παλαιστίνη, για τη στήριξή μας στον Παλαιστινιακό λαό, για τον αγώνα να μην εμπλακεί η Ελλάδα στο μακελειό. Ηταν χαρούμενος που δεν περνάει αμάσητη η άθλια προπαγάνδα στήριξης του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ, που ευρύτερες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις προσεγγίζουν το Κόμμα. Μας επισήμανε την ανάγκη να βρεθούμε ως Κόμμα έτοιμοι μπροστά στις νέες παγίδες που επιχειρούν να στήσουν αστικές πολιτικές δυνάμεις, κύρια με την αναδιάταξη στο χώρο της σοσιαλδημοκράτιας.
Ο Βασίλης έφυγε ήσυχος γιατί δεν είχε ταλαντεύσεις. Είχε διαλέξει πλευρά στη ζωή του. Είχε διαλέξει την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, την πλευρά των αδικημένων. Με όλους αυτούς δέθηκε, και αγαπήθηκε από αυτούς. Γι’ αυτό το λόγο η πολιτική του και κοινωνική του δράση ήταν συνυφασμένη με τη δράση του ΚΚΕ. Στην τελευταία του ομιλία στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση εδώ στο Δημαρχείο Αχαρνών απαντώντας σε ορισμένους που αξιοποιούσαν τα προβλήματα της υγείας του στην προεκλογική αντιπαράθεση είπε: «Είμαι εδώ παρών, είμαστε εδώ παρών, και θα είμαστε και στις 8 Οκτώβρη, θα είμαστε και στις 10, θα είμαστε και την 1η Γενάρη. Και ας μην έχουν αυταπάτες, έχουμε πάρα πολλούς από πίσω, νέα γενιά, νέα φουρνιά που μπορεί να έρθει επάξια να αντικαταστήσει χωρίς να κάνει βήμα πίσω. Και αυτό μπορώ να σας το διαβεβαιώσω για όλους όσους γνωρίζω.»
«Ο πατέρας μου με δίδαξε τι σημαίνει να είσαι αγωνιστής»
«Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε έναν άνθρωπο που δεν είναι απλώς ο πατέρας μου αλλά ένας πυλώνας αφοσίωσης και ανιδιοτελούς προσφοράς για όλους είχαν την τιμή να το γνωρίζουν» ανέφερε ο γιος του Γιώργος. Σημείωσε ακόμα «ο πατέρας μου ένας γιατρός, ένας κομμουνιστής γιατρός, ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο κοινό καλό πάντα δίπλα στους ασθενείς του ένας αληθινός φίλος και ένας πατέρας που δίδαξαν με το παράδειγμά του η ανιδιοτέλεια και αφοσίωση του στο συνάνθρωπο ήταν θεμελιώδη αρχή της ζωής του.
