Πρόκειται για τον βασικό οδικό και εμπορικό άξονα στην περιοχή της Ζωφριάς, καθώς όχι μόνο την διατρέχει από άκρη σε άκρη αλλά αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου και εξόδου για τους κατοίκους. Είναι ένας δρόμος πολυσύχναστος και αρκούντως επικίνδυνος, καθώς δέχεται καθημερινά μεγάλο όγκο βαρέων οχημάτων, τα οποία τις περισσότερες φορές, τον διασχίζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, για την Λ. Μεγάλου Αλεξάνδρου (πρώην λεωφόρος Ασπροπύργου) και τους κατοίκους της Ζωφριάς είναι η αδιαφορία και η εγκατάλειψη, στην οποία την έχουν καταδικάσει όλοι – ανεξαιρέτως – οι αρμόδιοι: δήμος, νομαρχία, πολιτεία…
Το θανατηφόρο ατύχημα που έγινε την περασμένη εβδομάδα στη Λ. Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Ζωφριά δεν είναι το πρώτο – και δυστυχώς δεν θα είναι το τελευταίο. Το φορτηγό που έπεσε πάνω στο μηχανάκι, αφαιρώντας τη ζωή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του, δεν είναι το μόνο που σκορπά τον τρόμο και τον πανικό σε ένα δρόμο, ο οποίος χαρακτηρίζεται καρμανιόλα. Αντιθέτως, αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των καταγγελιών από κατοίκους που, επανειλημμένες φορές, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την πρόκληση θανατηφόρων ατυχημάτων.
Λίγο καιρό πριν η ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ, με αφορμή επιστολή κατοίκων της Ζωφριάς, που ζητούσαν μέτρα για την ασφαλή μετακίνηση των μαθητών Γυμνασίου- Λυκείου στο σχολικό συγκρότημα Αγίου Νικολάου, είχε προβεί σε εκτενές ρεπορτάζ για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, κρούοντας το καμπανάκι για το ενδεχόμενο να θρηνήσει η συνοικία κάποιο θύμα. Λίγο καιρό μετά, το ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο ενώ τόσο οι δημοτικοί σύμβουλοι που προέρχονται από τη Ζωφριά, όσο και το Δ.Σ. του Εξωραϊστικού Συλλόγου της περιοχής, είχαν στα χέρια τους επιστολή κατοίκου με σοβαρές και εμπεριστατωμένες προτάσεις για την ανάπλαση και βελτίωση της λεωφόρου.
Ο δρόμος που έχει τη δική του ιστορία…
Οχήματα βαρέως τύπου, φορτηγά και απορριμματοφόρα συχνά διέρχονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα από την κατοικημένη περιοχή της Ζωφριάς, αγνοώντας το γεγονός ότι μπορεί να βρεθεί ξαφνικά μπροστά τους ένας πεζός που επιχειρεί να περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου ή κάποιο μικρότερο όχημα. Το γεγονός έχει καταγγελθεί πολλές φορές από στελέχη της αντιπολίτευσης και μάλιστα, όπως επισημαίνει, ο επικεφαλής της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ Κώστας Βάβουλας, «ένα πρόσφατο αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων ήταν απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Άνω Λιοσίων με την οποία απαγορεύτηκε η διέλευση φορτηγών – απορριμματοφόρων άνω των 6 τόνων από τη Λ. Μεγάλου Αλεξάνδρου και την οδό Προμηθέως».
Όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια όμως, ο δρόμος είναι νομαρχιακός (σύμφωνα με βασιλικό Διάταγμα του 1956 και πρόσφατη επικαιροποίηση από την Περιφέρεια Αττικής) και συνεπώς αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Νομαρχιακό Συμβούλιο Δυτικής Αττικής. Μέχρι δε να ληφθεί η απόφαση, το Δημοτικό Συμβούλιο έκρινε ότι θα πρέπει να καλύψει τις απαγορευτικές πινακίδες με σακούλες, οπότε τα βαρέα οχήματα άρχισαν και πάλι να κυκλοφορούν!
Η αντιπολίτευση προτείνει…
Ευθύνες στη σημερινή Διοίκηση του Δήμου, η οποία δεν ασχολείται καθόλου με το σοβαρό αυτό ζήτημα, αφήνοντας σε άλλους την αντιμετώπιση του προβλήματος επιρρίπτει, από την πλευρά του, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Βαγγέλης Χριστοφιλάκης. «Η παράταξή μας, ως Διοίκηση του Δήμου το 2002, συνειδητοποιώντας την κρισιμότητα του θέματος, μελέτησε την γενική ανάπλαση του οδικού διπόλου Λεωφόρος Μ. Αλεξάνδρου και Προμηθέως και ακολούθως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δυτικής Αττικής κατασκεύασε το έργο, έργο που δίνει μεγάλη πνοή στην Πόλη» επισημαίνει ο κύριος Χριστοφιλάκης και προσθέτει ότι μετά από αυτήν την εξέλιξη είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να διέρχονται απορριμματοφόρα και φορτηγά από την συγκεκριμένη λεωφόρο.
Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τον Βαγγέλη Χριστοφιλάκη φέρει και η σύγκρουση των αρμοδιοτήτων που υπάρχει και στα θέματα της ευθύνης των οδών, «αυτός ο τραγέλαφος της ανευθυνο-υπευθυνότητας που τακτοποιείται με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, αφού οι νέοι ισχυροί Δήμοι θα είναι αποκλειστικά αρμόδιοι για την αντιμετώπιση των ζητημάτων της περιοχής τους, χωρίς πλέον καμία δικαιολογία». Ο ίδιος θεωρεί, άλλωστε, ότι υπάρχει τρόπος τα συγκεκριμένα οχήματα να ακολουθούν υποχρεωτικά άλλες διαδρομές, λαμβάνοντας υπόψιν και τις ανάγκες των επαγγελματιών της περιοχής, ειδικά στην σημερινή πρωτόγνωρη οικονομική κρίση.
Από την πλευρά της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, ο επικεφαλής Κώστας Βάβουλας και η δημοτική σύμβουλος Χρυσούλα Κουράση προτείνουν, «να εφαρμοστεί η απόφαση απαγόρευσης κυκλοφορίας βαρέων οχημάτων με νέα απόφαση από το αρμόδιο Νομαρχιακό Συμβούλιο και να βρεθούν παρακαμπτήριοι οδοί για τα βαρέα οχήματα, τα οποία θα πρέπει επιτέλους να χρησιμοποιήσουν την Αττική Οδό, αναλαμβάνοντας το οικονομικό κόστος και προστατεύοντας ανθρώπινες ζωές».
Ελλείψεις βασικών υποδομών…
Ο κεντρικότερος, ίσως, δρόμος των Άνω Λιοσίων που διαπερνά μια πυκνοκατοικημένη ζώνη, δεν έχει πινακίδες του ΚΟΚ που να προσδιορίζουν το όριο ταχύτητας ενός κατοικημένης περιοχής για την πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων, ούτε πινακίδες που να υποδηλώνουν την ύπαρξη σχολείων και την κίνηση μαθητών. Δεν υπάρχει, επίσης, εμφανής διαχωρισμός των ορίων του οδοστρώματος, ούτε φανάρια που θα ανακόπτουν τις υψηλές ταχύτητες, ούτε διαβάσεις για την ασφαλή διέλευση μαθητών και πεζών. Επιπλέον, είναι γεμάτος σαμαράκια, λακκούβες και τρύπες, βουλωμένα ή και ανοιχτά φρεάτια.
… και εικόνα τριτοκοσμικής περιοχής
Πέρα από όλα αυτά, όποιος διασχίζει τη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου εκείνο που αντικρίζει είναι μπάζα, σκουπίδια, καλώδια που περιμένουν να γίνουν στύλοι φωτισμού, ελάχιστους και κατεστραμμένους κάδους απορριμμάτων, μισοκατεστραμμένες στάσεις του ΟΑΣΑ, βρώμικα παγκάκια, σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμια και μεταλλικούς στύλους χωρίς ταμπέλες. Όποιος διασχίζει τη λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Ζωφριά δεν μπορεί παρά να αισθάνεται θλίψη και απογοήτευση, για το πόσο αναίτια και ανεξήγητα μια περιοχή που θα μπορούσε να είναι πρότυπο, αφέθηκε στη τύχη της…
Τι θα μπορούσε να γίνει…
Μιλώντας με κατοίκους της περιοχής για το πώς θα μπορούσε να αλλάξει η εικόνα, συνειδητοποιείς ότι πράγματι υπάρχουν τρόποι να λυθούν τα προβλήματα – όχι με μαγικό ραβδάκι αλλά με επιμονή, υπομονή και, κυρίως, προσπάθεια. Προσπάθεια που από ότι φαίνεται σκοντάφτει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας αλλά και της… αδιαφορίας.
Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υποβληθεί αίτημα προς τη Νομαρχία Δυτικής Αττικής για την ολοκλήρωση αποκατάστασης και επισκευής των πεζοδρομίων, την τοποθέτηση πινακίδων του ΚΟΚ σε κάθε κατεύθυνση με το όριο ταχύτητας, την τοποθέτηση παγκακιών, τον εμφανή διαχωρισμό των πεζοδρομίων και τη σήμανση διαβάσεων για τους πεζούς. Παράλληλα, ο Δήμος Άνω Λιοσίων να προχωρήσει στην απομάκρυνση όλων των μπάζων και σκουπιδιών από τα πεζοδρόμια, τον καθαρισμό των φρεατίων και στην αποκατάσταση των μεταλλικών καπακιών που έχουν κλαπεί, την απομάκρυνση των καλωδίων που βρίσκονται στο δρόμο ως αναμονές τοποθέτησης στύλων φωτισμού, την απομάκρυνση των μεταλλικών στύλων που είναι χωρίς ταμπέλες και την τοποθέτηση περισσότερων κάδων απορριμμάτων.
Επίσης, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία η τοποθέτηση φαναριών στη συμβολή της λεωφόρου με τις δυο υπερκείμενες γέφυρες της Αττικής Οδού, προκειμένου να αναγκάζονται οι οδηγοί να «κόβουν» ταχύτητα, καθώς και η τοποθέτηση πεζοφάναρου στη συμβολή της Μ. Αλεξάνδρου με την οδό Θουκυδίδου, που θα καθιστά ασφαλή τη διέλευση των μαθητών της περιοχής.
