21 χρόνια λειτουργίας συμπλήρωσε ο ΔΑΣ Άνω Λιοσίων και τον περασμένο μήνα γιόρτασε τη κατάκτηση του 10ου πρωταθλήματος Πάλης Παίδων, ένα από τα δεκάδες πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει ο σύλλογος στην ιστορία του. Μετά τις δυσκολίες των πρώτων χρόνων και τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα, ο Σύλλογος επέστρεψε στα πρωταθλήματα και ετοιμάζει τους αυριανούς ολυμπιονίκες της πάλης…
Περισσότερους από 50 πρωταθλητές σε όλες τις κατηγορίες πάλης έχει στέψει ο πολυνίκης σύλλογος και δίκαια υπεύθυνοι και αθλητές ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία αλλά και αποφασιστικότητα, προσβλέποντας στην κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου. Αυτή τη στιγμή, περίπου 80 αθλητές συμμετέχουν στο αντρικό τμήμα και 20 στο γυναικείο. Σύμφωνα με τον, έναν εκ των προπονητών, Νίκο Αποστόλου, το πιο σημαντικό δεν είναι τα πρωταθλήματα αλλά το γεγονός ότι μέσα από τη σκληρή καθημερινή δουλειά, το τμήμα της πάλης έχει δημιουργήσει «σωστούς ανθρώπους». Μάλιστα, γύρω στα 60 παιδιά, έχουν καταφέρει να μπουν στο πανεπιστήμιο με μόρια που έχουν πάρει ως αθλητές της πάλης.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα ρόδινα για τον ΔΑΣ Άνω Λιοσίων. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1990, ύστερα από πρωτοβουλία του σημερινού διευθυντή του Αθλητικού κέντρου κι επί σειράς ετών προέδρου της πάλης, Χρήστο Παππού και επί δημαρχίας του Νίκου Παπαδήμα. Προτεραιότητα του Συλλόγου αποτελεί η διάπλαση χαρακτήρων και η προαγωγή του αθλητικού τρόπου ζωής.
Αρχικά, ο δήμος είχε παραχωρήσει το υπόγειο του δημαρχείου για να πραγματοποιούνται οι προπονήσεις και η προετοιμασία των αθλητών. Το 2007 όμως, τους παραχωρήθηκε το κλειστό γυμναστήριο της Δροσούπολης, γεγονός το οποίο έδωσε μεγάλη άνθιση στο άθλημα κι έφερε πολύ νέο κόσμο. Εκεί, πέρα από τα τμήματα πάλης των αντρών και γυναικών, στεγάζεται και το τμήμα του Tae Kwon Do.
Τα οικονομικά προβλήματα όμως συνεχίζουν να μαστίζουν τον Σύλλογο, ο οποίος για τη λειτουργία του απαιτεί προϋπολογισμό που φτάνει τα 40.000 ευρώ ετησίως – χρήματα από τα οποία ένα τμήμα μόνο καλύπτει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Φέτος, μάλιστα, η επιχορήγησή της μειώθηκε κατά 50%. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ομάδας Δημήτρη Στουραίτη, όλες οι δημοτικές αρχές που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια έχουν βοηθήσει το σύλλογο, τόσο σε οικονομικά ζητήματα – όπως καλύπτοντας τους μισθούς των δύο προπονητών – όσο και σε άλλα, πρακτικά θέματα. Τη δική του βοήθειά του, επίσης έχει προσφέρει και ο δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός ΞΕΝΙΟΣ.
Παρόλα αυτά, όμως, η οικονομική βοήθεια δεν είναι πάντα αρκετή και πολλές φορές οι αθλητές αναγκάζονται να βάλουν οι ίδιοι το χέρι στη τσέπη τους, για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το γεγονός αυτό ανάγκασε πολλούς αθλητές τα τελευταία 5 χρόνια να φύγουν και να αναζητήσουν μεταγραφές σε άλλους συλλόγους. «Τα Άνω Λιόσια όμως αγαπούν τον αθλητισμό» τονίζει στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ ο κ. Στουραίτης, και φέρνει ως παράδειγμα τα πολλά γήπεδα και γυμναστήρια που υπάρχουν στη περιοχή.
Το τμήμα της πάλης έχει εκπροσώπηση σε όλες τις αγωνιστικές κατηγορίες και «αποτελεί τμήμα του δήμου». Το κλίμα στην ομάδα είναι οικογενειακό και οι αθλητές αισθάνονται σαν αδέρφια μεταξύ τους. Μάλιστα, η εκτίμηση του κόσμου στη δουλειά τους είναι τόση, ώστε γονείς από άλλες περιοχές, όπως οι Αχαρνές, φέρνουν τα παιδιά τους στο κλειστό της Δροσούπολης για να αθληθούν. Χαρακτηριστική είναι, άλλωστε, η επισήμανση του Νίκου Αποστόλου, ότι «ο σεβασμός και η αγάπη των παιδιών και του κόσμου, αποτελεί τη μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον προπονητή».
Η σκληρή δουλειά και οι στόχοι για το μέλλον
Οι προπονήσεις είναι καθημερινές και οι θυσίες που πρέπει να κάνουν οι αθλητές, πολλές. Με απίστευτη ωριμότητα, όμως, παραδέχονται πως «ο πρωταθλητισμός, θέλει θυσίες». Άλλωστε, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ομάδας, «είναι καλύτερα τα παιδιά να είναι στο γυμναστήριο, παρά στις πλατείες».
Εξάλλου, ο Σύλλογος έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες του εξωτερικού, θέλοντας με αυτό το τρόπο να προσφέρει στους αθλητές του διεθνή εμπειρία και να ανεβάζει συνεχώς το αγωνιστικό τους επίπεδο. Οι προπονήσεις διεξάγονται καθημερινά στο κλειστό της Δροσούπολης. Οι αθλητές δηλώνουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από το πρόγραμμα των προπονήσεων, το οποίο χαρακτηρίζουν ως σκληρό μεν, αλλά πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κατουρτσίδης 15 χρονών και πρωταθλητής στα 54 κιλά, «όλοι, προπονητής, πρόεδρος και αθλητές, είναι σαν αδέλφια που τα μοιράζονται όλα». Ο ίδιος, έχει σαν πρότυπό του τον μεγάλο Ρώσο αθλητή της πάλης Καρέλιν, και ονειρεύεται να γίνει Ολυμπιονίκης. Το ίδιο όνειρο έχει και ο Παναγιώτης Δεμιρκιάν 16 χρονών, ο οποίος τονίζει ότι «στόχος είναι η ολυμπιάδα, εκεί τελειώνει ο αθλητής».
Ο Νίκος Αποστόλου κάνει λόγο για αθλητικό ρατσισμό, καθώς από τη πολιτεία γίνεται προώθηση συγκεκριμένων αθλημάτων, όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, η πάλη να μη καταφέρνει να συγκεντρώσει χορηγούς, πράγμα το οποίο θα ανακούφιζε οικονομικά τόσο το Σύλλογο όσο και τους αθλητές, πολλοί από τους οποίους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον αθλητισμό για βιοποριστικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση, όσοι επιλέγουν να ασχοληθούν με τη πάλη, το κάνουν από την πραγματική αγάπη για το άθλημα, πράγμα το οποίο φαίνεται και από τις πολλές διακρίσεις: 11 συνεχόμενα πρωταθλήματα νέων, άλλα 6 πρωταθλήματα παίδων και 1 παγκόσμιο γυναικών. Όσο για το μέλλον, «στόχος είναι ο καλός αθλητής, και όλα θα έρθουν», λέει ο 16χρονος Παναγιώτης Τσιρίπωβ ενώ ο Νίκος Αποστόλου, εκτιμά πως αν η ομάδα συνεχίσει να εργάζεται με τον ίδιο τρόπο, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια θα συνεχίσει να αναδεικνύει πρωταθλητές και γιατί όχι, και ολυμπιονίκες.
Άλλωστε και ο διευθυντής του αθλητικού κέντρου των Άνω Λιοσίων Χρήστος Παππούς θεωρεί ότι οι επιτυχίες δεν είναι τυχαίες. «Λόγω της διοικητικής οργάνωσης, της συστηματικής προπονητικής δουλειάς και της στήριξης του Δήμου ως φυσικό αποτέλεσμα ήρθαν, έρχονται και θα έρχονται αγωνιστικές επιτυχίες», υπογραμμίζει και αισιοδοξεί για τα καλύτερα…
