Επρόκειτο για ένα παραθεριστικό κέντρο που δημιούργησε ο Δήμος Άνω Λιοσίων – επί δημαρχίας Νίκου Παπαδήμα – για να μπορούν να πηγαίνουν οι δημότες της πόλης για διακοπές. Το συγκρότημα στη Μυρσίνη (ένα χωριό κοντά στην Ηλεία) χτίστηκε με τις καλύτερες των προδιαγραφών και για πολλά χρόνια αποτελούσε σημείο αναφοράς για μαθητές, γονείς και άτομα της τρίτης ηλικίας των Άνω Λιοσίων και όχι μόνο…
Τα οικονομικά προβλήματα που υπήρξαν στο Δήμο Άνω Λιοσίων δεν άφησαν ανέπαφο και το παραθεριστικό κέντρο της Μυρσίνης, το οποίο μαράζωνε μέρα με την ημέρα. Λεφτά δεν υπήρχαν για την συντήρησή του, οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι και φυσικά, ούτε λόγος, για το στολίδι που υπήρξε τον πρώτο καιρό. Η νυν διοίκηση του Δήμου, στις αρχές κάθε καλοκαιριού προσπαθούσε με μικρές «ενέσεις» να λειτουργήσει το κέντρο, προκειμένου να εξακολουθούν να πηγαίνουν για παραθερισμό μαθητές και μέλη των ΚΑΠΗ.
Το καλοκαίρι του 2009…
Το καλοκαίρι του 2009, υπό τη προεδρία του Χάρη Μπαφατάκη, το παραθεριστικό κέντρο της Μυρσίνης ξεκινά να λειτουργεί και σαν ξενοδοχειακό συγκρότημα. Οι διαφημιστικές καταχωρήσεις στον Τύπο και σε σχετικά site στο Internet μιλούν για ένα «ξενοδοχείο, χτισμένο σε έκταση 50 στρεμμάτων, με μοναδική θέμα στο πέλαγος του Ιονίου, μόλις 30 μέτρα από τη θάλασσα, το οποίο παρέχει ευχάριστη διαμονή σε 38 επιπλωμένα δωμάτια μπαγκαλόους Α΄ κατηγορίας με κλιματισμό, κουζίνα, τηλεόραση, τηλέφωνο, θυρίδα ασφαλείας και μίνι μπαρ. Πρόκειται για ένα πρότυπο παραθεριστικό κέντρο για ευχάριστες διακοπές που προσφέρεται και για μονοήμερες εκδρομές όπως Αρχαία Ολυμπία, λίμνη Καϊάφα, λουτρά Κυλλήνης ή ακόμα και στα κοντινά νησιά Ζάκυνθο ή Κεφαλλονιά».
Και πράγματι είναι έτσι. Αποτέλεσε όνειρο για τον Νίκο Παπαδήμα, δημιουργήθηκε με υπερσύγχρονες προδιαγραφές και αποτέλεσε ένα στολίδι για την περιοχή, με σκοπό να αποδοθεί για ολιγοήμερες διακοπές στους δημότες των Άνω Λιοσίων. Στη, μετά Παπαδήμα, εποχή, το ζητούμενο είναι να δοθεί και σε άλλους, προκειμένου να έχει έσοδα. Ο σχεδιασμός να ξεκινήσει η Μυρσίνη να λειτουργεί και ως ξενοδοχειακό συγκρότημα δεν είναι κακό – τουναντίον είναι θετικό το γεγονός ότι θα μπορεί, εν δυνάμει, να καλύπτει τα έξοδά του. Πλην όμως, η θεωρία από την πράξη ενίοτε απέχουν πολύ και οι εντυπώσεις παραθεριστών φαίνεται δεν είναι οι καλύτερες.
Είναι χαρακτηριστική η άποψη της κ. Στέλλας σε blog στο Internet, η οποία πήγε για παραθερισμό στην Μυρσίνη τον Αύγουστο του 2009 και η οποία συνόψισε την εμπειρία της σε δυο κουβέντες: μην πάτε. Η κ. Στέλλα τονίζει ότι η πρώτη εντύπωση είναι φανταστική και παραθέτει όλο το ιστορικό της διαμονής της, μέσα από κείμενο στην ιστοσελίδα, αποσπάσματα του οποίου αναφέρουν:
«Γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις, πισίνα, νεροτσουλήθρα, παιδικές χαρές, τεράστιος χώρος στον οποίο δεν μπαίνουν αυτοκίνητα, bungalows πολύ χαριτωμένα και βολικά με όλες τις ανέσεις. Η πρώτη εντύπωση όμως δεν είναι πάντα σωστή…
…Το συγκρότημα ανήκει στο Δήμο Λιοσίων. Δεν ξέρω αν οι υπάλληλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή εποχιακοί τους οποίους ελέγχει ένας δημόσιος υπάλληλος αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: απόλυτη αδιαφορία. Τα παράπονά μας πολλά: η καμαριέρα ερχόταν πάντα το μεσημέρι, γύρω στην ώρα που εσύ ήθελες να φας και ίσως να ξεκουραστείς και λίγο, με αποκορύφωμα μια μέρα που ήρθε στις 3.30 και την διώξαμε γιατί φυσικά κοιμόμασταν. Όταν έφευγε η καμαριέρα, έπρεπε να έχεις όλα τα παράθυρα ανοιχτά γιατί καθάριζε με κάτι που ονομάσαμε «βρωμίνη». Δεν άντεχες να μένεις μέσα….
… Το φαγητό ήταν, επίσης, απαράδεκτο. Δηλαδή, ο πρωινός μπουφές ήταν καλός, αλλά είχε τα απολύτως βασικά ώστε να έχουν ποικιλία χωρίς να έχουν κάνει κάτι. Μέχρι βραστά αυγά και αυτά πολύ μας ήταν. Άντε και κέικ από το σούπερ μάρκετ. Το μεσημέρι δεν τολμήσαμε να φάμε εκεί, μια που μας είπε ένα ζευγάρι που γνωρίσαμε εκεί, ότι όταν το δοκίμασαν έμειναν άφωνοι. Τέτοιο φαγητό δεν είχαν ξαναφάει πουθενά. Απολύτως απαίσιο. Να φανταστείτε ότι η χωριάτικη σαλάτα πρέπει να ήταν τουλάχιστον 3 ημερών, με τις ντομάτες να έχουν ζαρώσει από το αλάτι…
… Θα μπορούσα να συνεχίσω τα παράπονα για πολλές σελίδες ακόμα. Για το πώς ναυαγοσώστης υπήρχε μόνο όποτε το θυμόντουσαν και συνήθως όχι και στα δυο σημεία που έπρεπε. Για το ότι μας χρέωσαν 30 ευρώ το κιλό το αρνάκι που έψησαν το Σάββατο της Παναγίας. Για τα τηλέφωνα που δεν λειτουργούσαν (για internet που λέει το site, ούτε συζήτηση). Για το ότι πληρώσαμε 100 ευρώ τη βραδιά για αυτές τις απίθανες υπηρεσίες…».
Τα όσα αναφέρει η κ. Στέλλα αποτελούν, μάλλον, την κορυφή του παγόβουνου. Διότι, η αδιαφορία που αναφέρει ότι επιδείκνυαν οι υπάλληλοι του συγκροτήματος είχαν, προφανώς, να κάνει με το γεγονός ότι οι άνθρωποι δούλευαν απλήρωτοι ενώ απλήρωτοι ήταν και οι προμηθευτές. Αξιοσημείωτο είναι, ότι ένα χρόνο μετά (τον Ιούνιο του 2010) εργαζόμενοι και προμηθευτές πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το παραθεριστικό κέντρο, διαμαρτυρόμενο για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους από την περυσινή σεζόν!
Σε δηλώσεις της, η εργαζόμενη ως καμαριέρα Χριστίνα Μαρούλη τόνισε ότι παρά το γεγονός πως δούλεψαν κανονικά όλη την σεζόν, πληρώθηκαν μόνο ένα μέρος των χρημάτων που δικαιούνταν. «Από πέρυσι μέχρι και τώρα, δεν μας έχουν δώσει από το Δήμο Άνω Λιοσίων, στον οποίο ανήκει το δημοτικό κάμπινγκ, όλα τα χρήματά μας. Εκτός του ότι φέτος πήραν άλλους για δουλειά και όχι ξανά εμάς» ανέφερε χαρακτηριστικά.
… και το καλοκαίρι του 2010
Φέτος, ο κ. Μπαφατάκης ζήτησε από το Δήμο επιχορήγηση 100 χιλιάδων ευρώ, προκειμένου να ανοίξει τη Μυρσίνη και να μεταφερθούν παιδιά από σχολεία και μέλη των ΚΑΠΗ. Μάλιστα, οι φήμες οργίαζαν ότι ο κ. Μπαφατάκης απειλούσε ακόμα και με παραίτηση, σε περίπτωση που δεν του έδιναν τα χρήματα – ενόψει άλλωστε και των δημοτικών εκλογών, την όποια αδυναμία θα χρεωνόταν ο ίδιος. Τελικά, το παραθεριστικό κέντρο άνοιξε και υποδέχθηκε σε τρεις δόσεις όσους μαθητές από τα σχολεία έκαναν αίτηση και τα μέλη των ΚΑΠΗ.
Όπως και πέρυσι, όμως, έτσι και φέτος τα σχόλια δεν ήταν τα καλύτερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, γονείς πήγαν άρον – άρον στη Μυρσίνη για να πάρουν τα παιδιά τους, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, οι συνθήκες κάθε άλλο παρά ιδανικές ήταν. Όπως κατήγγειλαν στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ αρκετοί γονείς, οι οποίοι άλλωστε εξέφρασαν τις διαμαρτυρίες τους και στο δημαρχείο ενώπιον των αρμοδίων, το φαγητό δεν ήταν καλό, το κυλικείο δεν λειτουργούσε, αιρ- κοντίσιον δεν υπήρχε και η ζέστη ήταν αφόρητη, τα παράθυρα ήταν χαλασμένα ενώ σε ένα μικρό δωμάτιο κοιμόντουσαν αρκετά παιδιά μαζί. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, και αρκετοί ηλικιωμένοι εξέφρασαν παράπονα.
Το γεγονός ότι ο κ. Μπαφατάκης πήρε χρήματα για να λειτουργήσει το κέντρο (το πόσα παραμένει άγνωστο) και δεν ανταποκρίθηκε, σύμφωνα με τις καταγγελίες, επαρκώς, εγείρει σοβαρά ερωτηματικά. Αν ήταν λίγα τα χρήματα και δεν επαρκούσαν για την κάλυψη και των τριών περιόδων, γιατί δεν μειώθηκε το διάστημα του παραθερισμού, ώστε να είναι λιγότερα τα παιδιά και περισσότερο ικανοποιημένα; Αν πάλι, πήρε όλα τα χρήματα που ζήτησε – ποσό που προφανώς είχε προϋπολογίσει ότι θα κάλυπτε τις ανάγκες – γιατί υπήρξαν καταγγελίες και γιατί οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν στο δημαρχιακό μέγαρο ότι οι συνθήκες δεν ήταν αυτές που έπρεπε;
Η ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον πρόεδρο του Παραθεριστικού Κέντρου της Μυρσίνης Χάρη Μπαφατάκη, προκειμένου να του θέσει υπόψιν τις πληροφορίες και τις καταγγελίες που υπάρχουν και να καταγράψει και τη δική του άποψη. Ο κ. Μπαφατάκης, όμως, απαξιώνοντας τον ρόλο του ως προέδρου, όχι μόνο δεν απάντησε στις καταγγελίες αλλά δεν ενδιαφέρθηκε καν να επικοινωνήσει με τους συντάκτες της εφημερίδας. Προφανώς, διότι δεν τον αφορούν τα παράπονα ανθρώπων που άλλα τους έταξε μέσω ανακοινώσεων στα σχολεία και, τελικά, άλλα τους είχε…
