«Ως Δήμαρχος υλοποίησα όλες σχεδόν τις αρμοδιότητες που προσέφεραν ο Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας, κινούμενος πάντοτε στις παρυφές της νομιμότητας, γεγονός που θα με έκανε να είμαι μετά από 16 χρόνια θητείας στο ρόλο του Δημάρχου, το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Το ρίσκο είναι ίδιον του χαρακτήρα μου. Η κατασκευή μεγάλων έργων με χαρακτήριζε πάντοτε. Η πρόκληση ήταν άγνωστη λέξη, αν και σταδιακά με έκανε να χάσω το μέτρο, γεγονός που δεν θα συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου…
Έχοντας φτιάξει όλα τα έργα που χρειάζεται μια σύγχρονη πόλη, διαπίστωσα ότι έλειπε ένα παραθεριστικό κέντρο, ένα κέντρο που θα έβρισκαν καταφύγιο απόδρασης οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού του Δήμου μας και κυρίως τα παιδιά. Έτσι μου ήρθε η ιδέα, αφού δεν μπορούσα να φέρω θάλασσα στο Δήμο, να πάω εγώ στη θάλασσα.
Απέστειλα, λοιπόν – ερήμην του Δ.Σ.- έγγραφο προς τις Τ.Ε.Δ.Κ. νομών Κορινθίας, Αχαίας, Αττικής και Ηλείας, με το οποία ζητούσα ικανή έκταση για τη δημιουργία «κατασκηνώσεων», τον χειμώνα του 1996. Την ίδια χρονιά, σε ταξίδι της ΚΕΔΚΕ προς Κεφαλονιά, με πλησίασε ένας κύριος και αφού μου συστήθηκε ως πρόεδρος της Τ.Ε.Δ.Κ. Ηλείας Γεώργιος Αρβανίτης, μου εξέφρασε παράπονο ότι δεν είχα απαντήσει στον κοινοτάρχη της κοινότητας Μυρσίνης, που είχε λάβει και απαντήσει στην επιστολή μου. Αμέσως συνάντησα τον πρόεδρο και του υποσχέθηκα ότι θα έχει άμεσα απάντηση. Ο πρόεδρος ονομάζεται Πέτρος Κολιόπουλος.
Αμέσως μετά το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, επισκέφθηκα την περιοχή, την επισκέφθηκα ξανά με την τότε αντιπολίτευση του Δήμου και εκπροσώπους της Τ.Υ. του Δήμου και αφού όλοι μου εξέφρασαν την καταλληλότητά της, ελήφθη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μας, του Κοινοτικού Συμβουλίου της Μυρσίνης, της Νομαρχίας Δυτικής Αττικής, με ευθύνη του τότε αντινομάρχη και πλέον αποθανόντα Κώστα Μπρέμπου, με σκοπό την ανάπτυξη της παραλίας της Μυρσίνης.
Οι αποφάσεις ελήφθησαν και το έργο ξεκίνησε στις 30/8/1997, χωρίς να έχει εκδοθεί οικοδομική άδεια. Από την πλευρά του Δήμου, οι αρχιτεκτονικές μελέτες είχαν εκπονηθεί από τον Αντώνη Καραντζά και οι στατικές μελέτες από το γραφείο του Χρήστου Γκολογιάννη. Η χρηματοδότηση έγινε από το Δήμο Άνω Λιοσίων, με δάνειο που έλαβε από την Ε.Τ.Ε, ύψους τότε 800.000.000 δρχ. και το οποίο σε δυο χρόνια εξοφλήθηκε. Οι εργασίες ξεκίνησαν άμεσα από την εταιρία του Διονύση Παπανικολάου, ο οποίος αναδείχθηκε ανάδοχος μετά από μειοδοτικό διαγωνισμό και ύστερα από αποφάσεις των εμπλεκομένων συμβουλίων.
Το έργο εγκαινιάστηκε ύστερα από 11 μήνες και συγκεκριμένα την ημέρα των τριακοστών έκτων γενεθλίων μου, στις 31/8/1998, παρουσία λαού και αρκετών επωνύμων. Έκτοτε, το παραθεριστικό κέντρο, που ονομάστηκε “L.M. Village” από τα αρχικά των Δήμων Άνω Λιοσίων και Μυρσίνης, με οιονεί ανάδοχο την τότε διευθύντρια και σημερινή πολιτευτή του ΠΑΣΟΚ Έλλη Κατσανού, λειτούργησε άψογα υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Στουραίτη, μετά από εισήγηση του οποίου, υπέγραψα:
Συμφωνητικό με το ταξιδιωτικό γραφείο της TUI Γερμανίας για να έχει το παραθεριστικό κέντρο μόνιμους πελάτες και να εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά του.
Συμφωνητικό με τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας, όπου ανέπτυξε με κρατική συνδρομή προγράμματα Κοινωνικού Τουρισμού.
Συμφωνητικό με το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για την αλλαγή των κλιματιστικών και την συντήρησή του.
Σημειώνω, ότι μετά από διαμαρτυρίες της μόνιμης αντιπολίτευσης του Δήμου, της παράταξης «ΔΑΣ», ότι η θάλασσα είναι βρώμικη και η περιοχή έχει κουνούπια, την επισκέφθηκε ο ωκεανολόγος – περιβαλλοντολόγος κ. Παπαπολυχρονίου, μετά από μεσολάβηση του Νομάρχη Περικλή Παπαπέτρου και διαπίστωσε ότι η θάλασσα ήταν απολύτως καθαρή.
Η τελευταία φορά που επισκέφθηκα το παραθεριστικό κέντρο ήταν πριν από ένα χρόνο. Με χαρά είδα τον Δήμαρχο και την οικογένειά του, ο οποίος με φιλοξένησε για λίγες ώρες. Θέλησε να με κεράσει ένα καφέ στο μπαρ και εκεί είδα ένα ευπαρουσίαστο κοριτσάκι, να βοηθά τους εργαζόμενους. Τον ρώτησα αν είναι νέα υπάλληλος και μου απάντησε ότι επρόκειτο για την κόρη του Φανή. Με θαυμασμό συνεχάρηκα την κόρη του και τον ίδιο.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να δώσω και σήμερα τα συγχαρητήριά μου γιατί ο Δήμαρχος εγκατέλειψε ένα πρωτόγνωρο έργο και προσπάθησε να προβληθεί από τις τηλεοπτικές κάμερες του ΚΤΕΛ Κηφισού – τον οποίο είδα ο ίδιος – περιμένοντας το λεωφορείο για το Κατάκολο Ηλείας. Άφησε απλήρωτους τους ομαδάρχες, όλα παιδιά δημοτών μας.
Φίλε δήμαρχε,
Τα έργα μένουν, θέλουν αγάπη και φροντίδα. Όχι διαφήμιση στα ΚΤΕΛ, όπου εξαγγέλλεις ότι θα είσαι υποψήφιος του νέου Καλλικρατικού Δήμου Φυλής…»
