Η κοινωνία σήμερα μας δείχνει συνεχώς τον απρόσωπο χαρακτήρα της, μέσα από μια αδυσώπητη καθημερινότητα που αποτρέπει ή καλύτερα καθιστά δύσκολη την ανθρώπινη επαφή. Απραγματοποίητες υποσχέσεις από εκείνους που διαχειρίζονται την εξουσία , απραγματοποίητα όνειρα μιας νιότης που ερχόταν, με πολλές υποσχέσεις.
Από τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά, βομβαρδίζομαι καθημερινά από μηνύματα φίλων μου και νέων συμπολιτών μου. «Γιατί ασχολείσαι με την πολιτική; Νομίζεις ότι θα καταφέρεις κάτι; Όσο κι αν προσπαθήσεις δεν αλλάζει τίποτα.». Θυμώνω! Γιατί αισθάνομαι την απογοήτευση, αισθάνομαι το δίκιο τους. Κι εγώ, υπό άλλες συνθήκες, πιθανόν να έλεγα το ίδιο. «Δεν ασχολούμαι, δεν ψηφίζω, βαρέθηκα τα «θα».
Όμως η απλούστευση είναι η αρχή της άρνησης. Και η άρνηση είναι η αρχή της παραίτησης. Κι εγώ αρνούμαι να παραιτηθώ. Αρνούμαι να γίνω μέρος ενός συστήματος που θα απέχει και θα επιτρέπει στον καθένα να αποφασίζει για μένα χωρίς τη δική μου συμμετοχή.
Είμαστε η φωνή που πρέπει να ακουστεί, είμαστε η δύναμη που δεν συγκαλύπτει, είμαστε η νέα γενιά που ζητά να παίρνει την ευθύνη των αποφάσεών της. Όλοι μαζί θα ισιώσουμε τον δρόμο για τις επόμενες γενιές. Στις 7 Νοεμβρίου πρέπει όλοι μας να δώσουμε το παρόν και να ασκήσουμε το σπουδαιότερο κατοχυρωμένο δικαίωμά μας. Το μεγαλύτερο όπλο της Δημοκρατίας και της ευθύνης. Την ψήφο μας…
* Η Παναγιώτα Μακρή είναι κοινωνική επιστήμων, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την παράταξη «ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ»
