Ρεσιτάλ ερμηνειών έδωσαν οι μαθητές του 4ου Ενιαίου Λυκείου Αχαρνών στην θεατρική παράσταση «ΦΟΙΤΗΤΑΙ» του Γρ. Ξενόπουλου. Οι τρεις παραστάσεις, που δόθηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου, χειροκροτήθηκαν θερμά από το κοινό και απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο, πως όταν κάτι γίνεται με αγάπη, μεράκι, και ψυχή, μπορεί να μας κάνει να δούμε τον κόσμο με άλλα μάτια, στους δύσκολους καιρούς που διανούουμε…
Η πρώτη απόπειρα των μαθητών ήταν πρόπερσι, όταν μια ομάδα «οργάνωσε» αυτοσχέδια σκετσάκια, με υπευθύνους τους ίδιους, σε ρόλους σκηνοθέτη, σεναριογράφου αλλά και ηθοποιού. Ύστερα από πρωτοβουλία της φιλολόγου Γεωργίας Ρένεση, που ήταν και η υπεύθυνη του όλου εγχειρήματος, δημιουργήθηκε μια ομάδα μαθητών, η οποία ξεκίνησε την προσπάθεια από τον περασμένο Οκτώβριο, να ανεβάσει την παράσταση του Γρηγόρη Ξενόπουλου.
Η κ. Ρένεση ανέλαβε η ίδια τους ρόλους σκηνοθέτη και παραγωγού αλλά και την οργάνωση της ομάδας. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν μεγάλη και για να διανεμηθούν οι ρόλοι έγινε κάστινγκ! Στην πορεία, βέβαια, πολλοί μαθητές αποχώρησαν καθώς δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της παράστασης. Οι πρόβες μέσα στην χρονιά ήταν εξαντλητικές, αφού – σαν μαθητές λυκείου – οι περισσότεροι εκτός από διάβασμα είχαν και φροντιστήρια. Γεγονός που, για όσους έμειναν, δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα, αφού τους βοηθούσε να ξεφεύγουν από την πίεση και το άγχος της καθημερινότητας τους. Όπως τόνισαν, άλλωστε, και οι ίδιοι, η ηθοποιία θα ήταν η πρώτη τους επιλογή, αν πίστευαν ότι έχει μέλλον και δυνατότητες.
Προβλήματα υπήρξαν πολλά αλλά και προβληματισμοί, κυρίως από την πλευρά των γονέων, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων που είχαν τα παιδιά, αλλά η εμπιστοσύνη που έδειξαν τελικά, τους αντάμειψε με το καλύτερο αποτέλεσμα. Ένα ακόμη πρόβλημα πολύ σημαντικό ήταν η έλλειψη χρηματοδότησης, αφού τα κονδύλια από την Νομαρχία σταμάτησαν και η ομάδα έμεινε εκτεθειμένη. Τα παιδιά, όμως, δεν το έβαλαν κάτω, διοργάνωσαν ένα αποκριάτικο πάρτι, κάλυψαν με τα έσοδα μέρος των αναγκών και τα υπόλοιπα τα έβαλαν από την… τσέπη τους. Το γεγονός επισημαίνει και η κ. Ρένεση, η οποία τονίζει πικρά πως «αν η πολιτεία μεριμνά για τα παιδιά της και ενδιαφέρεται για την παιδεία και την εκπαίδευση, πρέπει να επιχορηγεί τέτοιες εκδηλώσεις» ενώ χαρακτηρίζει άθλο την παραγωγή πολιτισμού στα σχολεία των Αχαρνών, όταν σε κεντρικά λύκεια της Αθήνας δεν γίνεται τίποτα.
Παρόλα αυτά, η ομάδα των μαθητών που αποφάσισαν να δώσουν σάρκα και οστά στο όνειρό τους, βλέπει αισιόδοξα την πορεία και ανακαλύπτει τη δημιουργία, την κοινωνικότητα και τον ρομαντισμό στη νέα γενιά. Ανακαλύπτει την δύναμη του έρωτα και το ψυχικό απόθεμα που έχει και αντιλαμβάνεται ότι το θέατρο δημιουργεί σκέψη και αντίληψη. Και αν αυτή τη χρονιά δεν λειτουργήσει η θεατρική ομάδα, κανείς δεν το βάζει κάτω, γιατί η ελπίδα για μια καλύτερη επόμενη μέρα, είναι παρούσα.
Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε η κ. Ρένεση, στο τέλος της συνομιλίας μας, επικαλούμενη τον αστείρευτο Οδυσσέα Ελύτη, «το θέατρο ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων, στο στήθος των βαθιών ονείρων μας…»
