Όπου δεν υπάρχει πολιτικός λόγος ανθεί η κοινωνική ενημέρωση. Λέγοντας πολιτικό λόγο εννοούμε τις με συγκεκριμένες πράξεις ενός εκλεγμένου δημοκρατικά τοπικού άρχοντα, οι οποίες επιλύουν προβλήματα διαβίωσης, περιβαλλοντικής ανάπτυξης, καθημερινότητας και ευημερίας των συγκατοίκων του. Αντίθετα η κοινωνική ενημέρωση είναι ίδιον των ανθρώπων που φθονούν όποιον παράγει πολιτική, τον συκοφαντούν, δηλαδή του απευθύνουν ψεύτικες κατηγορίες, τον λασπολογούν και γενικά πράττουν όχι για να επιλύσουν κάποιο κοινωνικό πρόβλημα αλλά μόνο και μόνο για να μειώσουν την προσωπικότητα αυτού που επιλύει προβλήματα.
Είναι λογικό ότι η όλη συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών που δεν παράγουν πολιτική, γιατί δεν μπορούν να εξαντλείται σε αυτό που πιστεύω προσωπικά σε σχόλια, κακεντρεχείς ισχυρισμούς και επιδίδονται σε αυτό που ονομάζω κοινωνική ενημέρωση – για να αποφύγω την κακόφημη λέξη κουτσομπολιό.
Αυτή η κατηγορία προσώπων ποτέ δεν με είχε ψηφίσει, ποτέ δεν μου έδωσε τη λαϊκή εντολή να την εκπροσωπήσω αλλά για 16 χρόνια που δούλευα για να φτιάξω αποχετεύσεις και δρόμους σε όλα τα Λιόσια, να φτιάξω πλατείες, παιδικούς σταθμούς, σχολεία, γυμναστήρια, γήπεδα τένις, μπάσκετ, κολυμβητήριο, παραθεριστικό κέντρο, να μπορώ να απασχολώ χιλιάδες ντόπιους εργαζόμενους, να υπάρχει κίνηση στην τοπική αγορά, να ασχολούνται οι νέοι με τον αθλητισμό και να προκρίνονται σε πολλά αθλήματα, να σπουδάζουν εκατοντάδες νέοι με τη σωστή αξιοποίηση των εκπαιδευτών.
Όλοι λοιπόν αυτοί ήταν απέναντί μου γιατί δεν είχαν πολιτική, είτε γιατί είχαν διαφορετικό πολιτικό λόγο, που απορρίφθηκε από τον Λαό, είτε με έβριζαν, είτε με συκοφαντούσαν, είτε πέταγαν αυγά στο Δημοτικό Συμβούλιο, είτε έκαιγαν στις πλατείες τεύχη δημοπράτησης έργων που δεν ήθελαν να γίνουν. Είχαν λοιπόν κάποιο κοινό στοιχείο για να δημιουργήσουν «συντροφιά» κατά την έννοια των νομικών προσώπων του Αστικού Δικαίου και επειδή η «Συντροφιά» αυτή αποτελείται από ετερόκλητα στοιχεία, ποτέ δεν θα έχει στοιχείο πολιτικού λόγου, αλλά μόνο στοιχεία κοινωνικής ενημέρωσης.
Για τα προβλήματα της διαχείρισης απορριμμάτων, της λειτουργίας του Δήμου, την πληρωμή των εργαζομένων, την εξασφάλιση πόρων για να συντηρήσουν τα έργα που τους παρέδωσα, να κατασκευάσουν το υπόλοιπο έργο του Πάρκου Πόλης, να συνεχίσουν τα κατασκηνωτικά προγράμματα, να συνεχίσουν τα προγράμματα εισαγωγής της νεολαίας στα Πανεπιστήμια να… να … να… που τελειωμό δεν έχουν.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα έργα που πρόσφερα στους συνδημότες μου. Για έναν πολιτικό τα παραπάνω αποτελούν μεγάλη πρόκληση και εάν είναι σοβαρός θα επιφυλαχθεί να απαντήσει μόνο για να τα συντηρήσει. Για τους θιασιώτες της κοινωνικής ενημέρωσης, είτε θα προσπαθήσουν να τα απαξιώσουν, είτε θα φυγομαχήσουν κουτσομπολεύοντας.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο πολιτικός παλεύει και ο κοινωνικός ενημερώνων φυγομαχεί. Μετά από 16 χρόνια αγώνων με τους συνεργάτες μου και το Λαό των Άνω Λιοσίων, θα ήμουν ανενεργός πολίτης εάν δεν ήμουν μάχιμος ή έπαιζα τον ρόλο του Κινκινάτου ( η ηλικία μου 48 ετών, δεν μου το επιτρέπει).
