HOT STORY
Οι εντάσεις, ο “Δον Κορλεόνε” και ο ρόλος της αντιπολίτευσης στα δημοτικά συμβούλια Ιλίου
20/02/2020 18:15
Ανανεώθηκε 20/02/2020 18:38
3 '
Ήταν Μάιος του 2019, όταν σε δημοσίευμα της η ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ αναρωτιόταν αν ο νυν δήμαρχος και υποψήφιος εκ νέου Νίκος Ζενέτος θα έπαιρνε αυτοδυναμία από την πρώτη Κυριακή ή ο Δήμος Ιλίου θα έμπαινε, ελέω απλής αναλογικής, σε αχαρτογράφητα νερά. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά, τα γεγονότα τη δικαιώνουν: μπορεί, χάριν νομοθετικής ρύθμισης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι Δήμοι να μην πνίγηκαν στα αδιέξοδα, αλλά τα απόνερα του Κλεισθένη έχουν καταφέρει να βουλιάξουν ένα σημαντικό κομμάτι από την ήρεμη πολιτική ζωή του Δήμου Ιλίου.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει, κατά τα φαινόμενα, η αντιπολίτευση και δη, η ελάσσων. Οι επεισοδιακές συνεδριάσεις, οι φωνές, οι άκομψες εκφράσεις, ενίοτε η ασέβεια προς τον θεσμικό ρόλο του Δημάρχου και του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, πάνε σχεδόν «πακέτο» με την ημερήσια διάταξη. Για τους μυημένους στο πολιτικό παρασκήνιο μπορεί να αποτελεί μια συνηθισμένη εικόνα. Για τον Δήμο Ιλίου, έναν δήμο – πρότυπο διαφάνειας, δημοκρατικότητας και λογοδοσίας, πρόκειται πραγματικά για ξένο σώμα.
Ενδεικτική ήταν η τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου στελέχη της αντιπολίτευσης δεν αρκέστηκαν στη δημιουργία μιας, τεχνητά, έκρυθμης κατάστασης αλλά την… πίστεψαν κιόλας. Χαρακτηρισμοί όπως «Δον Κορλεόνε» για έναν δήμαρχο που εκλέγεται με την ευρύτατη πλειοψηφία των πολιτών, δεν είναι μόνο αήθεις, αλλά και επικίνδυνοι. Όπως επικίνδυνο είναι να αγνοείς τους θεσμούς.
Η προφανής αφορμή για την, χωρίς προηγούμενο, εικόνα στα δημοτικά συμβούλια του Ιλίου, είναι η απουσία μιας έδρας από τη διοίκηση του Νίκου Ζενέτου που του στερεί την πλειοψηφία. Μερίδα της αντιπολίτευσης εμψυχώνεται μπροστά στη σκέψη ότι μπορεί να «δυσκολέψει» έναν δήμαρχο που εκλέγεται, αδιάλειπτα και με μεγάλα ποσοστά, επί 4 τετραετίες και απολαμβάνει καθολική αποδοχή από φίλους και αντιπάλους. Δεν έχει σημασία, αν η δημοτική αρχή (όπως κάθε δημοτική αρχή) διαθέτει τις ασφαλιστικές δικλείδες για να περάσει τα θέματά της, να προχωρήσει το έργο της, να διοικήσει. Ντόρος να γίνεται.
Η προφανής αιτία, δεν έχει να κάνει με τη μια ή τη μισή έδρα που λείπει αλλά με το γεγονός πως, για χάρη μικροπολιτικών και πρόσκαιρων οφελών, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης, δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο τους. Έναν ρόλο που είναι το ίδιο σημαντικός με εκείνον της διοίκησης, γιατί – όταν ασκείται σωστά – αποτελεί τροχοπέδη σε καθεστωτικές νοοτροπίες, προστατεύει τους πολίτες από αυθαιρεσίες και συμβάλλει στην καταλλαγή. Είναι ρόλος κομβικός, γιατί κρατά το «ίσο». Ή τουλάχιστον οφείλει να το κάνει.
Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, μερίδα της μειοψηφίας στον Δήμο Ιλίου, δε φαίνεται να το κάνει. Δικαιώνοντας τον Νίκο Ζενέτο, ο οποίος, μπαρουτοκαπνισμένος και έμπειρος, το είχε ακριβώς και επαρκώς προβλέψει: «Είναι άλλο οι συνεργασίες και άλλο η πολιτική ομηρία. Να είσαι υποχρεωμένος να αναδιαπραγματεύεσαι κάθε φορά την υπερψήφιση των επιλογών σου» έλεγε προεκλογικά. Παρόλο που ο ίδιος διαθέτει το πολιτικό εκτόπισμα να μην το πράττει.