Θα μπορούσε να θεωρηθεί κίνηση υψηλού πολιτικού συμβολισμού, αν δεν είχε ήδη «καεί» στις προεκλογικές αυταπάτες μερίδας υποψηφίων της παράταξης «Φυλή. Νέο Ξεκίνημα» που είχαν «ποντάρει» σε αυτό. Η ανακοινωθείσα, από τον Αλέξανδρο Κουλοχέρη, αποχώρηση του Δημήτρη Καμπόλη από την παράταξη που έστησε και ανέσυρε από το μηδέν, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια να κάνει κρότο, δεν «τράβηξε» όσο θα ανέμεναν οι πρωταγωνιστές της. Ίσως γιατί ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αποφάσισαν να γίνουν θεατές του ίδιου έργου.
Ο Δημήτρης Καμπόλης πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή της περιοχής για περισσότερα από 30 χρόνια, έχοντας φανατικούς φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς. Ο αρχηγικός του χαρακτήρας, η διάθεσή του να τα ελέγχει όλα και τα συχνά ξεσπάσματά του δημιουργούσαν ανέκαθεν, έντονες διαμάχες με τους κατά καιρούς συνυποψήφιούς και συναδέλφους του στις παρατάξεις που βρισκόταν, παρά το γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε την οξυδέρκειά του. Αυτή, άλλωστε, τον συντηρεί στο πολιτικό προσκήνιο τόσα χρόνια.
Στις εκλογές του 2014, δήλωσε «παρών» στο ψηφοδέλτιο του Χρήστου Παππού και, για να κάμψει τις αντιδράσεις των υπολοίπων, ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμεί να καταλάβει καμία θέση, παρά αυτή του απλού στρατιώτη. Λίγους μήνες αργότερα, με την ανάληψη των καθηκόντων του κ. Παππού, οι συνάδελφοί του συνειδητοποίησαν πως όχι μόνο δε θα έμενε απλός στρατιώτης αλλά συγκέντρωνε γύρω του σημαντικές εξουσίες – με πρώτη και καλύτερη την εξουσία πάνω στους άλλους.
Η δεύτερη θητεία του στο πλευρό του Χρήστου Παππού δεν ήταν, ωστόσο, αυτό που ήθελε ή επεδίωκε. Οι εποχές είχαν αλλάξει, οι συνάδελφοί του στη διοίκηση επίσης και οι διατεθειμένοι να κηδεμονεύονται ελάχιστοι. Σύντομα ο έμπειρος αντιδήμαρχος κατάλαβε ότι η πόρτα της εξόδου θα έγραφε με μεγάλα γράμματα το όνομά του και ξεκίνησε να οργανώνει την επόμενη μέρα. Ο γαμπρός του Αλέξανδρος Κουλοχέρης, με την αρβανίτικη καταγωγή και το ξένο επώνυμο, φάνταζε ως ο ιδανικός πρωταγωνιστής μιας νέας παράταξης που διαλαλούσε το καινούριο, αλλά στον ηγετικό της πυρήνα είχε μόνο παλαιό υλικό.
Όχι πως και εκεί ο δρόμος ήταν στρωμένος με ρόδα, αφού πολλοί τον θεωρούσαν «βαρίδι» για την παράταξη και δεν το έκρυβαν. Μπροστά στον κίνδυνο να ναυαγήσει η προσπάθεια, πριν ακόμα πάρει σάρκα και οστά, γαμπρός και πεθερός αποφάσισαν να ανασύρουν από την τράπουλα το “χαρτί” του απλού στρατιώτη ή ακόμα και της απουσίας του από το ψηφοδέλτιο. Όσοι τους συναναστρέφονταν ωστόσο, είτε ως συνεργάτες, είτε ως υποψήφιοι, γνώριζαν καλά αφενός ποιος ήταν ο πραγματικός αρχηγός, αφετέρου πως ένα αυθεντικό πολιτικό ον, όπως είναι ο Δημήτρης Καμπόλης, δε θα παρατούσε στην τύχη του (και στους άλλους) οτιδήποτε.
Τώρα, στην πρώτη επέτειο μετά την εκλογική αναμέτρηση, ο επικεφαλής της παράταξης «Φυλή. Νέο Ξεκίνημα» αποφάσισε να τραβήξει ένα ακόμα “χαρτί”, με την ελπίδα πως, αυτή τη φορά, θα του «βγει». Έτσι, ανακοίνωσε, μέσα από το προσωπικό του προφίλ στο Facebook, την ανεξαρτητοποίηση του πεθερού του. «Αποφασίσαμε με τον Δημοτικό Σύμβουλο κ. Δημήτρη Καμπόλη να ακολουθήσουμε εφεξής αντίθετα πολιτικά μονοπάτια» ανέφερε και εξέφρασε τη σιγουριά του, “ότι ένας αιρετός του βεληνεκούς του, έχει πάντα πράγματα να πει και θα πρωταγωνιστεί πάντοτε στα κοινά από όποια θέση και αν τον ορίσει η κοινωνία“.
Τι σημαίνει «ανεξαρτητοποίηση», «αντίθετα πολιτικά μονοπάτια» και για ποιο λόγο ανεξαρτητοποιείται και δεν αποχωρεί εντελώς αφού κομίζει «παλιά» νοοτροπία και θέλει να βοηθήσει την παράταξη του γαμπρού του, μικρή σημασία έχει. Όπως, επίσης, και το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Καμπόλης δεν έχει ανακοινώσει ακόμα τίποτε.
Σε κάθε περίπτωση, αν αυτή τη φορά το “χαρτί” της τράπουλας βγει άσος κούπα για τον κ. Κουλοχέρη, μένει να φανεί στην πορεία. Στο κάτω-κάτω, τι έχει να χάσει; Τα «χωριστά» πολιτικά μονοπάτια ενώνονται πανεύκολα μπροστά στην τελική ευθεία και τον κοινό εχθρό. Εξάλλου, ο Δημήτρης Καμπόλης το έχει ξανακάνει, με επιτυχία μάλιστα. Το μόνο αγκάθι είναι πως ο Χρήστος Παππούς το γνωρίζει.
Όπως και οι ψηφοφόροι γνωρίζουν, πως είναι καλά τα παραμύθια αλλά ενίοτε δεν έχουν δράκο.
