Αχαρνές: Σε «Μιχάλης Μενιδιάτης» και «Καίτη Παπανίκα» μετονομάστηκαν το Δημοτικό Ωδείο και το υπαίθριο Δημοτικό αμφιθέατρο

Σε μια συγκινητική και συνάμα συμβολική κίνηση το Δημοτικό Συμβούλιο Αχαρνών αποφάσισε να δώσει τα ονόματα δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων της πόλης σε δομές του Δήμου ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά τους στις Αχαρνές και στον πολιτισμό. Έτσι, το Δημοτικό Ωδείο και το υπαίθριο Δημοτικό Αμφιθέατρο, ανάμεσα στα δύο κτίρια των δημοτικών υπηρεσιών, θα φέρουν πλέον τα ονόματα του Μιχάλη Μενιδιάτη και της Καίτης Παπανίκα αντίστοιχα, αποτυπώνοντας την αξία και την προσφορά τους στο ελληνικό τραγούδι και θέατρο.

Μιχάλης Μενιδιάτης: Ένας ζωντανός θρύλος του λαϊκού τραγουδιού

Το Δημοτικό Ωδείο Αχαρνών μετονομάστηκε σε «Μιχάλης Μενιδιάτης», αναγνωρίζοντας τη σπουδαία συμβολή του αείμνηστου τραγουδιστή στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης, γεννημένος και μεγαλωμένος στις Αχαρνές, υπήρξε ένας αυθεντικός εκφραστής της λαϊκής μουσική, με την καλλιτεχνική του πορεία να αποτελεί πηγή έμπνευσης για γενιές μουσικών και ακροατών.

Η απόφαση της δημοτικής αρχής να δώσει το όνομά του στο Ωδείο δεν είναι μόνο μια συμβολική κίνηση αλλά και ένας τρόπος να συνδεθεί η νέα γενιά καλλιτεχνών με την πολιτιστική κληρονομιά της πόλης. «Ο Μιχάλης Μενιδιάτης ήταν η ψυχή της λαϊκής μας παράδοσης. Η μετονομασία αυτή είναι ένα μικρό ευχαριστώ για την προσφορά του,» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Δήμαρχος Αχαρνών.

Καίτη Παπανίκα: Μια μούσα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου

Με την ίδια αίσθηση χρέους προς την πολιτιστική ιστορία της πόλης, το Δημοτικό Αμφιθέατρο Αχαρνών μετονομάστηκε σε «Καίτη Παπανίκα». Η σπουδαία ηθοποιός από τις Αχαρνές, κατέκτησε τις καρδιές του ελληνικού κοινού μέσα από το θέατρο και τον κινηματογράφο, αφήνοντας πίσω της μια πλούσια καλλιτεχνική παρακαταθήκη. Η Καίτη Παπανίκα υπήρξε σύμβολο δημιουργίας και έμπνευσης, ενώ η φωνή και η παρουσία της αποτέλεσαν βασικό πυλώνα του ελληνικού καλλιτεχνικού στερεώματος.

Ακολουθούν Βιογραφικά στοιχεία του Μιχάλη Μενιδιάτη:
Ο Μιχάλης Μενιδιάτης κατάφερε και έχτισε μια καριέρα μόνος του πετραδάκι-πετραδάκι. Ήταν ένας από τους παλιούς καλούς λαϊκούς τραγουδιστές της μεταπολεμικής περιόδου που αγάπησε το κοινό. Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής του και το ταλέντο του τον έκαναν να ξεχωρίσει και να παραμείνει διαχρονικά ως ένας από τους καλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές.

Το πραγματικό όνομα του τραγουδιστή ήταν Μιχάλης Καλογράνης. Το ψευδώνυμο Μενιδιάτης το
χρησιμοποίησε επειδή γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι.
Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1932 στο Μενίδι και η οικογένειά του ήταν πολύτεκνη. Ο πατέρας του εργαζόταν ως φύλακας στη Λαχαναγορά. Το σπίτι όπου μεγάλωσε ήταν ένα φτωχόσπιτο και ο ίδιος εργαζόταν νυχθημερόν από παιδί στα χωράφια μαζί με όλη του την οικογένεια.

Εκείνη την εποχή ήταν κάτι συνηθισμένο να βοηθούν και τα ανήλικα παιδιά στις δουλειές των γονιών τους λόγω της φτώχειας και της κακουχίας. Τα χρόνια εκείνα, ήταν δύσκολο για τις οικογένειες να καταφέρουν να επιβιώσουν και να βγάλουν τα προς το ζην. Έτσι και ο μικρός Μιχάλης βοηθούσε την οικογένειά του όσο κι όπως μπορούσε.
Ο μικρός Μιχάλης αγαπούσε τον ήχο του μπουζουκιού. Είχε μέσα του μια αγάπη για τη μουσική που ολοένα και μεγάλωνε, καθώς μεγάλωνε και ο ίδιος. Έτσι, ξεκίνησε από αρκετά μικρή ηλικία να παίζει μπουζούκι, παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είχε κακή φήμη εκείνη την εποχή.
Ο Μιχάλης Μενιδιάτης ανέβηκε στο πάλκο για πρώτη του φορά το 1953 στο νυχτερινό κέντρο Δροσιά, που ήταν στο Μενίδι. Στο πλευρό του στη Δροσιά ήταν οι Γιώργος Λαύκας, Μιχάλης Δασκαλάκης, Γεράσιμος Κλουβάτος και Τάκης Μπίνης.
Εμφανισιακά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας αρχοντάνθρωπος. Ήταν ψηλός, αρρενωπός και γέμιζε τη σκηνή με την παρουσία του. Έτσι, εκτός του ότι κατάφερε να ξεχωρίσει ως τραγουδιστής, ταυτόχρονα έγινε και ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες της νυχτερινής Αθήνας.
Ο Μιχάλης Μενιδιάτης έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια που αγάπησε από το κοινό.
Κάποια από τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει είναι το Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις, Μην
περιμένεις πια, Στο σπίτι μου χαράματα, Αγωνίες, Πού να ‘ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου και Ένα
τεφαρίκι. Επίσης, έχει τραγουδήσει τα τραγούδια Περιφρόνα με γλυκιά μου, Τούμπα – τούμπα,
Είδα τα μάτια σου κλαμμένα, Πήραν τα στήθια μου φωτιά, Ξημέρωσε καλή μου, Τα δυο σου
μάτια με ξεκουράζουν και Στο κάτω κάτω της γραφής.

Άλλες γνωστές του επιτυχίες είναι τα τραγούδια Απαλλάχτηκα από εσένα, Εφτά φορές τη μάζεψα, Όλα τα σφάλματά σου, Στο 13 το κελί, Ό,τι άναψε θα σβήσει, Είν’ η ζωή μου άδεια, Σαράντα μέρες περπατώ, Τόσα χρόνια σαν τυφλός και το Χαρικλάκι. Τέλος, έχει τραγουδήσει και τα τραγούδια Μοιάζουν τα νιάτα με κρασί, οι συγγενείς και οι φίλοι, Όπου δεις φωτιά να καίει, Σβήσε τις ελπίδες σου, Ο Ρουμπής κ.α.
Τη μεγάλη διαχρονική επιτυχία Πετραδάκι – πετραδάκι την τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση ο Μιχάλης Μενιδιάτης. Κι αυτό το τραγούδι, όπως και τόσα άλλα τραγούδια που έντυσε με τη
φωνή του ο Μιχάλης Μενιδιάτης, κρύβει πίσω του τη δική του ιστορία. Τους στίχους του
τραγουδιού είχε γράψει η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου ενώ τη μουσική του την είχε γράψει ο Απόστολος Καλδάρας.

Το τραγούδι το έγραψαν για την ταινία Κάποτε κλαίν’ και οι δυνατοί στην οποία ήταν πρωταγωνιστής ο Νίκος Ξανθόπουλος, ο οποίος τραγούδησε το Πετραδάκι –
πετραδάκι σε δεύτερη εκτέλεση.
Αν και οι στίχοι του τραγουδιού στην ουσία μιλούν για μια ερωτική απογοήτευση, ωστόσο ο
κόσμος ταυτίστηκε με αυτό λόγω της φτώχειας που επικρατούσε εκείνον τον καιρό. Εκείνα τα
χρόνια, ο κόσμος έχτιζε τα σπίτια με τα χέρια του με απλά υλικά όπως οι πέτρες και η λάσπη που
έφτιαχναν οι ίδιοι.

Τα λαϊκά και απλά αυτά σπιτάκια που φιλοξένησαν έναν σωρό φτωχές και συχνά πολύτεκνες οικογένειες δεν τα έφτιαξαν αρχιτέκτονες ούτε μηχανικοί. Έτσι, ο κάθε απλός άνθρωπος που είχε χτίσει με τα χέρια του το σπίτι του πέτρα-πέτρα ένιωσε ταύτιση με το συγκεκριμένο τραγούδι.».

Ακολουθούν Βιογραφικά στοιχεία της Καίτης Παπανίκα:
Η Καίτη Παπανίκα σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε με
Άριστα. Σε όλη τη σταδιοδρομία της έλαβε μέρος σε περισσότερες από πενήντα ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες. Είχε τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, ενώ είχε παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Η ηθοποιός, η οποία ξεχώριζε για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της πήρε την απόφαση να προσφέρει τον μισθό της σε άπορες οικογένειες.
Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και κηρύχθηκε επίτιμος δημότης.
Ήταν δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου και στις 08/02/2015
ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμο Μέλος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών (Μενιδίου).
Η Καίτη Παπανίκα δημότης του Δήμου Αχαρνών Ακούραστη, αεικίνητη δίδασκε παράλληλα σε
Δραματική Σχολή, μια φοβερή γυναίκα με θάρρος και ταλέντο που σκεφτόταν το συνάνθρωπό της.
Ανέπτυξε σημαντική φιλανθρωπική δράση και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις από
δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς.