Έντεκα βουλευτές της ΝΔ χτύπησαν την καμπάνα για τράπεζες και Funds. Η κυβέρνηση ακούει;  Άρθρο του Κώστα Σωτηρόπουλου*

Με τον πλέον θεσμικό τρόπο, οι 11 βουλευτές της ΝΔ επανάφεραν στο προσκήνιο  και επιβεβαίωσαν την ασυδοσία των Τραπεζών, το υποκριτικό τους ενδιαφέρον για τους καταναλωτές, την αναλγησία που τις διακατέχει αλλά και την αδιαφορία των στελεχών τους για την αντιδράσεις που προκαλούν τα προκλητικά μπόνους που οι ίδιοι αποφασίζουν για τον εαυτό τους.

Τι είπαν λοιπόν αυτοί οι 11 βουλευτές; Ότι οι τράπεζες παραχωρούν στα funds  τα κόκκινα δάνεια που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους, αυτοί τα πλειστηριάζουν μέσω των αντιπροσώπων τους και στη συνέχεια, έρχονται οι ίδιες τράπεζες, που έχουν παραχωρήσει τα δάνεια στα funds και αγοράζουν τα σπίτια των δανειοληπτών, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο, τα κέρδη των funds.

Δεν ξέρω πως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος όλη αυτή την πρακτική, σίγουρα όμως θυμίζει κάτι πολύ σκοτεινό, με μυστικές συμφωνίες σε βάρος του κοσμάκη που πίστεψε πως μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε ορθά συναλλακτικά ήθη.

Τώρα βέβαια, τι σχέση μπορεί να έχει η ηθική με τις τράπεζες είναι άλλου παππά Ευαγγέλιο. Αρκεί να θυμίσουμε, ότι τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας, μέσω των επαναλαμβανόμενων ανακεφαλοποιήσεων, κατάφεραν και στάθηκαν στα πόδια τους τα χρόνια των μνημονίων.Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα ποσά που διατέθηκαν για τη σωτηρία των τραπεζών, εγγράφηκαν στο συνολικό χρέος της χώρας, το οποίο χρέος έχουμε κληθεί και πληρώνουμε όλοι. Με λίγα  λόγια, ο κόσμος, αφού καταστράφηκε από τα μνημόνια, έχασε τουλάχιστον το 50% των εισοδημάτων του και άλλα εξανεμίστηκαν εντελώς, έχει χρεωθεί και τη σωτηρία των τραπεζών.

Αντί λοιπόν να συμπεριφερθούν με ανθρωπιά και κατανόηση,  έχουν στήσει τον κόσμο στον τοίχο,β με τον χειρότερο τρόπο, που θυμίζει κατακτητή, πετάνε τους ανθρώπους στον δρόμο.

Το πράγμα βέβαια γίνεται ακόμα πιο τραγικό, όταν όλοι αυτοί οι τύποι που ελέγχουν το οικονομικό σύστημα, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τις αποφάσεις της κυβέρνησης που προσπαθεί (;) να βάλει μια τάξη στην αναρχία μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού και των υποχρεώσεων των εταιρειών φαντομάδων.

Και τι έγινε; Οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων παραμένουν άφαντοι και δεν ενημερώνουν τους δανειολήπτες για την κατάσταση των δανείων τους,  παρά τη ρητή απαγόρευση και παρά τα πρόστιμα που επιβάλλονται. Τους τράβηξε όμως, κανείς το αυτί; Γιατί δεν ανακαλεί η κυβέρνηση, όπως η ίδια έχει νομοθετήσει, την άδεια τους;

Για την ιστορία, φίλος δικηγόρος έψαχνε να βρει ένα από αυτά τα fund, μπας και καταφέρει να έρθει σε επαφή. Η διεύθυνση λοιπόν που έδιναν ήταν στην Ιρλανδία, σε ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο και μισογκρεμισμένο. Για να καταλάβουμε δηλαδή, με τι καμόρα έχουμε να κάνουμε. 

Μέσα σε αυτή την δυστοπική κατάσταση, που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία, υπάρχει και αγωνίζεται για να δικαιωθεί και μια μερίδα κόσμου, 75.000 και πλέον άνθρωποι σιγά, που πίστεψαν τα λόγια των τραπεζών – κατά το κοινώς λεγόμενο πιάστηκαν κορόιδα – και βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο ελβετικό φράγκο.

 Άλλη μια μεγάλη κουτοπονηριά των τραπεζών. Έχεις πάρει δάνειο σε Ελβετικό και πληρώνεις σε ευρώ. Πληρώνεις, πληρώνεις και το ποσό που χρωστάς αντί να μειώνεται, αυξάνεται. Ακόμα και ο Χουντίνι να ήσουν, δε θα μπορούσες να  ξεφύγεις.

Επειδή όμως η φάση στην περίπτωση αυτή είναι πολύ κραυγαλέα, στην υπόλοιπη Ευρώπη, μέχρι και στην Πολωνία – την αναφέρω για εκείνους που την έχουν στο μυαλό τους ακόμη κομμουνιστική – έκανε παρέμβαση το κράτος και απάλλαξε τον κόσμο από το άδικο βάρος. Εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, η προσφυγή στη δικαιοσύνη, που υποτίθεται  ότι είναι το καταφύγιο των αδυνάτων, δεν έχει βρει ανταπόκριση.

Αντίθετα, με παρελκυστικές  αποφάσεις, τραβούν τον χρόνο σε μάκρος για να πληρώνουν τα κοροΐδα η να χάνουν τις περιουσίες τους. Και η κυβέρνηση από την πλευρά της αναμένει την απόφαση της Δικαιοσύνης. Τάχα μου. Λες και εδω δεν είμαστε Ευρώπη. Ή είμαστε Ευρώπη μόνο για την εφαρμογή των άδικων μνημονίων. Πειραματόζωα κανονικά δηλαδή, αφού η αδικία ακόμα συνεχίζεται.

Ένα σημαντικό στοιχείο για κλείσιμο: Πριν ανατραπεί ο κόσμος, δηλαδή πριν τα μνημόνια, τα κόκκινα δάνεια που είχαν στο χαρτοφυλάκιο τους οι τράπεζες ήταν γύρω στο 4%. Μετά τα μνημόνια , το ποσοστό αυτό εκτοξεύτηκε κοντά στο 55%. Λέτε ξαφνικά οι Έλληνες να γίναν όλοι μπαταχτσήδες; Μάλλον όχι. Απλώς οι άλλοι έγιναν μεγαλύτερα αρπακτικά.

* Ο Κώστας Σωτηρόπουλος είναι δημοσιογράφος