Η επόμενη μέρα της ανακοίνωσης για το πάρκο Τρίτση: τα αγκάθια και πώς ο Νίκος Ζενέτος “έσωσε” την παρτίδα

Παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Οι εικόνες με νεκρά ψάρια και χελώνες που αργοπεθαίνουν σε ελάχιστα και βαλτωμένα νερά στο πάρκο Τρίτση έρχονται στη δημοσιότητα και ο δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος αποφασίζει να εξαντλήσει όποιες δυνατότητες έχει, προκειμένου να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της πολιτείας. Ο χρόνος δεν είναι κατάλληλος αλλά ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά πως δε θα είναι ποτέ ο κατάλληλος, για αυτό και δε χρειάζεται να περιμένει. «Αν δεν κάνουμε το αδύνατο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο» φέρεται να είπε στους στενούς συνεργάτες του και άνοιξε διάπλατα την πόρτα για να σταματήσει η περιοχή να μηρυκάζει το πρόβλημα.

Η άμεση αντίδραση του Υπουργού Περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη ως καθ΄ ύλην αρμόδιου και τα όσα ακολούθησαν, δικαιώνουν την απόφασή του κ. Ζενέτου να κινηθεί γρήγορα, σχεδόν ενστικτωδώς. Η πίεση που ασκεί προς κάθε κατεύθυνση αλλά και το εκτόπισμα που διαθέτει μεταξύ των αυτοδιοικητικών, αναγκάζουν την πολιτεία να αποφασίσει και όχι απλώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Ένα μήνα μετά, ο κ. Χατζηδάκης καλεί στο γραφείο του το νέο περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη και τους δημάρχους Ιλίου Νίκο Ζενέτο και Αγίων Αναργύρων-Καματερού Σταύρο Τσίρμπα για να τους ανακοινώσει ότι το πάρκο περνά στα χέρια της Περιφέρειας, με διακριτή συμμετοχή των δυο Δήμων. Δικαιώνοντας έτσι, εκτός από την απόφαση του δημάρχου Ιλίου και τη θέση του ότι κανένας Φορέας και κανένας διορισμένος διαχειριστής, όσο καλές προθέσεις και να έχει, δε θα μπορέσει ποτέ να δώσει στο πάρκο αυτό που έχει ανάγκη: ειλικρινή φροντίδα και αγάπη.

Τα «αγκάθια» της επόμενης μέρας

Η επόμενη μέρα της ανακοίνωσης και της, αδιαμφισβήτητα, καλής είδησης φέρνει μαζί της και τον προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι. Ο Κωστής Χατζηδάκης ξεκαθαρίζει ότι δεν επιθυμεί να γίνει διαχειριστής πάρκων, το Υπουργείο αποχωρεί και πετά τη μπάλα στην Αυτοδιοίκηση. Ο Γιώργος Πατούλης, που δεν προέρχεται από παρθενογένεση, γνωρίζει πολύ καλά ότι χρειάζονται χρήματα για το εγχείρημα και έχει καλή πρόθεση, αλλά δεν είναι βέβαιο κατά πόσο αρκεί αυτό. Ακόμα και τα απαιτούμενα χρήματα να βρεθούν, τα νερά να τρέχουν, τα πουλιά να κελαηδούν και το πάρκο να πρασινίσει, το πώς, με ποιο τρόπο και από ποιους θα διαχειριστεί σωστά, για να μην παρακμάσει ξανά, παραμένει ζητούμενο. Και ασφαλώς, δεν είναι το μόνο.

Ο δήμαρχος Αγίων Αναργύρων-Καματερού, στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε, μίλησε με ενθουσιασμό για νίκη των Αγίων Αναργύρων, όμως είναι νέος και πολιτικά άγουρος για να αντιληφθεί ότι από πουθενά (ούτε καν μέσα στο ίδιο το κείμενό του) δεν προκύπτει οποιαδήποτε νίκη. Γιατί τα αγκάθια είναι πολλά και τα «ζιζάνια» που έχουν διαχρονικά και εσκεμμένα σπείρει οι κάθε λογής πολιτικάντηδες μεταξύ των δυο δήμων, βαθιά ριζωμένα. Θα καταφέρει άραγε να εκριζώσει παγιωμένες αντιλήψεις, να υπερκεράσει τεχνητά διαμορφωμένες αντιπαραθέσεις και να κάνει τη διαφορά; Θα τολμήσει να κόψει τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τον τόπο του με τη λογική των «φουρτουνάκηδων» και «βροντάκηδων» ή θα φοβηθεί το, εξαιρετικά βραχύβιο, πολιτικό κόστος;

Ο μόνος, ίσως, που είναι σε θέση να προβλέψει, με σχετική ασφάλεια, το αποτέλεσμα είναι ο δήμαρχος Ιλίου – αν και δε θα το αποκαλύψει ποτέ. Παρόλο που χαρακτηρίζει πολύ σημαντική την απόφαση να περάσει το πάρκο στα χέρια της αυτοδιοίκησης, δηλώνει συγκρατημένα αισιόδοξος. Διότι, μέσα στα (ατελείωτα) χρόνια της αυτοδιοικητικής του πορείας, τα μάτια του έχουν δει πολλά – και αναμένει τι άλλο θα δουν ακόμα. Άλλωστε, ήταν εκείνος που, παρεκκλίνοντας από τον ενθουσιασμό και τα ωραία λόγια, «έσωσε» τη (μελλοντική) παρτίδα, κάνοντας λόγο για διακριτή συμμετοχή των δυο Δήμων, «κατόπιν διαβούλευσης σε τεχνικό και πολιτικό επίπεδο». Διότι έχει την εμπειρία να αντιληφθεί τα εμπόδια και, κυρίως, διότι θεωρεί την προσωπική και πολιτική του αξιοπιστία – σε ένα δρόμο που δε θα είναι σαφώς στρωμένος με ροδοπέταλα – έννοιες αδιαπραγμάτευτες.

Το ίδιο αδιαπραγμάτευτο θεωρεί το θέμα των αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου, τα οποία παραχωρήθηκαν στο Φορέα Διαχείρισης του πάρκου με το Ν. 4414/2016 και είναι χαρακτηριστικό ότι και στην τετραμερή συνάντηση στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, έθεσε ως προαπαιτούμενο την επίλυσή του, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση. «Εν μια νυκτί και χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση, το δημοτικό στάδιο Ιλίου, το γήπεδο ποδοσφαιρικών Ακαδημιών, ο χώρος πρόσβασης των δυο γηπέδων και ο περιβάλλων χώρος, ο χώρος εκδηλώσεων των πολιτιστικών και αθλητικών σωματείων, γήπεδα μπάσκετ, ποδοσφαίρου, το πράσινο σημείο ανακύκλωσης και το αμαξοστάσιο παραχωρήθηκαν στο Φορέα. Πρόκειται για το αθλητικό ισοζύγιο του Δήμου μας και δεν το διαπραγματευόμαστε. Είναι πάνδημο αίτημα των κατοίκων, των φορέων και των Συλλόγων» επεσήμανε.

Σε κάθε περίπτωση, το πρώτο βήμα να ξαναγεννηθεί η ελπίδα για τον μεγαλύτερο πνεύμονα της Δυτικής Αττικής, έγινε. Από μια απόφαση που ελήφθη χωρίς πολλή σκέψη, σε χρόνο φαινομενικά νεκρό και με τολμηρή διάθεση. «Κάνε ό,τι μπορείς, με ό,τι έχεις, όπου κι αν βρίσκεσαι» έλεγε ο Αμερικανός πρόεδρος Theodore Roosevelt και, από ότι φαίνεται, ο δήμαρχος Ιλίου το ενστερνίζεται απόλυτα.